Ξεκινήσαμε την μέρα μας, γεμίζοντας μία λεκάνη νερό. Την τοποθετήσαμε έξω και η κόρη μου η Αντριάνα, άρχισε να παρατηρηθεί τις αχτίνες του ήλιου να περνούν μέσα στο νερό.
"Μα τι όμορφες είναι"! φώναζε χαρούμενη. "Αντριάνα, θέλεις να βάλουμε μέσα χρώματα"; "Ναι"!!! φώναζε χαρούμενη.
Πήρε πρώτα το κίτρινο χρώμα, το χρώμα του ήλιου που της αρέσει. Άρχισε με χαρά να αδειάζει το περιεχόμενο στην λεκάνη με το νερό.
Πήρε ένα κουτάλι και άρχισε να το ανακατεύει. "Μα τι όμορφο είναι"! Την κοίταζα και σκεφτόμουν "Όταν είσαι παιδί τα χρώματα είναι πιο φωτεινά και σίγουρα βλέπεις καλύτερα".
Ύστερα, σκεφτήκαμε να παίξουμε με τα χρώματα και να ανακαλύψουμε πώς φτιάχνονται. Βάλαμε μπλε και κίτρινο που είχε μείνει στον πάτο, κι ανακατέψαμε με το κουτάλι και έγινε πράσινο.
Τα ματάκια της έλαμπαν από χαρά βλέποντας την μεταμόρφωση. Στα μάτια του παιδιού μας όλα είναι μαγικά!
Αφού παίξαμε πολύ ώρα με τα χρώματα και ανακαλύψαμε πώς φτιάχνονται φτιάξαμε μία θάλασσα γαλάζια και φέραμε τα ζωάκια μας να κολυμπήσουν.
Με το κουτάλι της η Αντριάνα έκανε τρικυμία σαν Ποσειδώνας!
Φτιάξαμε και ένα χάρτινο καραβάκι.
Αλλά από την μεγάλη τρικυμία, μας βούλιαξε!
Γι' αυτό ήρθε μία γοργόνα να μας σώσει.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου