Ξεκινάμε την μέρα μας με γάλα και δημητριακά. Και η κόρη μου παίζει με το γάλα. Μαμά...δες! Μπαμπά...δες! Ένα προσωπάκι. Τα παιδιά μας έχουν ένα καταπληκτικό τρόπο να βλέπουν τον κόσμο. Πολύ διαφορετικά από εμάς.
Βάζω το πλυντήριο και σκέφτομαι το άπλωμα και βλέπει ένα πρόσωπο! Και του μιλάει και θέλει να παίξουν μαζί.
Κάνουμε μπάνιο και βλέπει πάλι ένα πρόσωπο. Και του μιλάει. Και όλα στο μικρό της μυαλουδάκι είναι παιχνίδι. Τόσο απλά! Ακούμε μουσική και μου κάνει ερωτήσεις. Μαμά δες; Κάνε πώς είσαι η μουσική και μου μιλάς.
Και όλα έχουν ανθρώπινη μορφή.
Όλα είναι ζωντανά!
Όταν πάμε στην εξοχή μιλάει στα δέντρα και φτιάχνει παραμύθια.
Τα αγαπάει τα δέντρα πολύ! Με ρωτάει τι θα μας έλεγαν...
Θα ήταν ωραίο να ξυπνούσαμε μια μέρα και να βλέπαμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών μας.
Η πόλη μας δεν θα ήταν βαρετή.
Μεγαλώνοντας χάνεις αυτήν την ματιά...
Κι εκεί που τα ξέχασες όλα...
Έρχεται το παιδί στην ζωή σου και όλα αλλάζουν.
Γιατί ένα παιδί μπορεί να δει την χαρά, παντού και την ευτυχία να ζεις, στα πιο απλά πράγματα.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, παρακαλώ μοιραστείτε το. Θα το εκτιμούσα. :) 
Εδώ μάλλον ταιριάζει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να κρυφτείς απ'τα παιδιά.. έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..
Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας κι ο καινούριος μου εγγονός
Έτσι ακριβώς! :) Καλημέρα Μάρθα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ γλυκιά ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήkathy by anthomeli