Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αθήνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αθήνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

Το αριστουργηματικό καφέ στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης: ανακαλύψτε το

to-aristourgimatiko-kafe-sto-mouseio-islamikis-texnis-anakalufte-to
Το καφέ του Μουσείου Iσλαμικής Tέχνης Μπενάκη, που παρέμενε κλειστό τα τελευταία πέντε χρόνια, διαθέτει μία από τις ωραιότερες θεές στην Αθήνα. Από τη βεράντα του, που είναι ιδανική για ένα χαλαρωτικό break από την καθημερινότητα, μπορεί κανείς να ξεφύγει έστω και για λίγο από τον θόρυβο του κέντρου χωρίς να χρειαστεί να απομακρυνθεί από αυτό.
Το εσωτερικό του καφέ το έχει ζωγραφίσει η Αγγλίδα καλλιτέχνις Navine G. Khan-Dossos. Η νεαρή ζωγράφος δημιούργησε μια τοιχογραφία με πηγή έμπνευσης τους φοίνικες της πόλης, την οποία ονόμασε «Imagine a palm tree». Όπως εισέρχεσαι στο χώρο του καφέ εντυπωσιάζεσαι από τα χρώματα και τα σχέδια στους τοίχους τα οποία μέσα στην απλότητα τους είναι φανταστικά και σου δημιουργούν μία αίσθηση ευφορίας και χαλάρωσης. 
Photo Credits Yiannis Hadjiaslanis


Αφού, λοιπόν, ολοκληρώσετε την επίσκεψη σας, στα εκθέματα του μουσείου, μπορείτε να καθίσετε στην βεράντα και να απολαύσετε το ποτό και τον καφέ σας ή μπορείτε να τσιμπήσετε κάτι από την κουζίνα του καφέ απολαμβάνοντας τη θέα. 

Το Mουσείο

Η ενότητα των έργων του Ισλαμικού πολιτισμού, με όλες τις επιμέρους παραλλαγές, που εμφανίζουν οι εκδηλώσεις του από τις Ινδίες και την Περσία, τη Μεσοποταμία και τη Μικρά Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αραβία, την Αίγυπτο και τη Β. Αφρική ως τη Σικελία και την Ισπανία, συγκαταλέγεται στις πιο σημαντικές παγκοσμίως.
Πάνω από 8.000 δείγματα κεραμεικής, μεταλλοτεχνίας, χρυσοχοΐας, υφαντικής ξυλογλυπτικής, υαλουργίας, μικρότερες ομάδες από οστέινα αντικείμενα, ενεπίγραφες επιτύμβιες στήλες, και όπλα, καθώς και τον εσωτερικό μαρμαροθετημένο διάκοσμο μιας αίθουσας υποδοχής ενός αρχοντικού του 17ου αιώνα από το Κάιρο, υπομνηματίζουν με συνέπεια τη συνέχεια του ισλαμικού χρόνου από την πρωτοϊσλαμική ως την οθωμανική εποχή και την εξέλιξη της ισλαμικής τέχνης ως το 19ο αιώνα.

Οι συλλογές άρχισαν να συγκροτούνται από τον Αντώνη Μπενάκη στην Αίγυπτο κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, την ίδια περίοδο με τις άλλες μεγάλες συλλογές της Ευρώπης και Αμερικής. Συχνά μάλιστα το υλικό τους αλληλοσυμπληρώνεται με αυτό του Μουσείου Μπενάκη.
Στα πιο γνωστά έργα της συλλογής συναριθμούνται τα δύο ξυλόγλυπτα θυρόφυλλα της Μεσοποταμίας του 8ου αιώνα, ένα μοναδικό ψάθινο χαλί της Τιβεριάδος του 10ου αιώνα, το ορειχάλκινο κιβωτίδιο με την υπογραφή του Ισμαήλ ιμπν αλ – Ουάρντ αλ – Μάουσιλι και τη χρονολογία 1220, ο χάλκινος αστρολάβος του Αχμάντ ιμπν αλ – Σαράτζ με χρονολογία 1328/29 και η περίφημη βελούδινη σέλα της Προύσας του 16ου αιώνα.

Οι συλλογές της ισλαμικής τέχνης εκτίθενται στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, το οποίο στεγάζεται στο νεοκλασικό κτηριακό συγκρότημα, που δωρήθηκε από το Λάμπρο Ευταξία και βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας κοντά στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού. Πρωταρχικός στόχος αυτής της προσπάθειας αυτονόμησης της συλλογής είναι η ανάδειξη της ισλαμικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, η εύκολη πρόσβαση στο υλικό και η τεκμηριωμένη παρουσίασή του. *Πληροφορίες εδω

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

Καλοπούλα: Το πιο δροσερό σημείο της Αθήνας

BOVARY/ΚΑΛΟΠΟΥΛΑ
Μια όαση δροσιάς, ένας καταπράσινος τόπος με γιγάντια πεύκα, πανύψηλα πλατάνια, λουλούδια, τρεχούμενα νερά και ό,τι ποθεί κάποιος σε θερμοκρασίες που χτυπάνε 40, βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. 
Κοντά στην αρχαία πηγή της Καλοπούλας, στο Αισθητικό Δάσος Υμηττού, βρίσκεται το αναψυκτήριο του Δήμου Καισαριανής. 
Η διαδρομή προς την Καλοπούλα είναι αρκετά εύκολη. Αρκεί να ανηφορίσουμε στην λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως (τον κεντρικό δρόμο στην Καισαριανή) και συνεχίζοντας ευθεία στην προέκταση του φτάνοντας στο δάσος, αφού πρώτα περάσουμε από την Μονή Καισαριανής, καταλήγουμε στο αναψυκτήριο.
Μόλις φτάσουμε (θα το καταλάβουμε γιατί η θερμοκρασία θα έχει πέσει αισθητά), θα ξεπροβάλλουν οι ψάθινες ομπρέλες, το ξύλινο σκέπαστρο, τα ξύλινα τραπέζια που μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλες παρέες.
Ο εσωτερικός χώρος είναι πολύ μικρός και φιλοξενεί την κουζίνα και το μπαρ, όπου θα παραγγείλουμε (self service).

Ζουμερά και τραγανά κεφτεδάκια, χωριάτικη, σπετζοφάι, σαγανάκι, φασολάδα. Τσιπουράκι, ούζο και μπύρα για τους πιο μερακλήδες, όλα σε λογικές τιμές, από 2 έως 7 ευρώ.
Το αναψυκτήριο είναι πλήρως εναρμονισμένο με το περιβάλλον. Στην Καλοπούλα δεν θα ακούσουμε φωνές. Ούτε κορναρίσματα και ήχους κινητών. Ας φροντίσουμε λοιπόν να σεβαστούμε κι εμείς αυτό το απίθανο κομμάτι γης.
Με απόσταση 6,5 χιλ. από το Σύνταγμα, η Καλοπούλα αποτελεί το πιο καλά κρυμμένο μυστικό της Αθήνας.
Καλή βόλτα.

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Ο πιο παλιός κήπος της Αθήνας βρίσκεται στο σπίτι του Όθωνα και της Αμαλίας. Ένα υπέροχο μυστικό στη καρδιά της πόλης


Image result for Ο πιο παλιός κήπος της Αθήνας βρίσκεται στο σπίτι του Όθωνα και της Αμαλίας. Ένα υπέροχο μυστικό στη καρδιά της πόλης
Περιμένοντας να χτιστεί το σπίτι του ο βασιλιάς Οθωνας και η 18χρονη σύζυγός του Αμαλία εγκαταστάθηκαν σε ένα νεοκλασικό στην πλατεία Κλαυθμώνος, πριν από 180 χρόνια.
Ο πρώτος δημόσιος κήπος στην Αθήνα συμπεριελάμβανε τη σημερινή πλατεία Κλαυθμώνος και έφτανε μέχρι την πλατεία Κολοκοτρώνη, με τέσσερις εισόδους, σιντριβάνι και μία στέρνα με χρυσόψαρα. Επρόκειτο για την αυλή της προσωρινής κατοικίας του Όθωνα και της Αμαλίας.
Σήμερα ένα μικρό κομμάτι του είναι ο κήπος του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνώνπου αποτελεί μία μοναδική μικρή όαση στο κέντρο της Αθήνας και λέγεται Black Duck Garden ενώ ακόμη σώζεται ο φοίνικας που είχε φυτέψει η Αμαλία. Στο αίθριο λειτουργεί cafe, bar, εστιατόριο και διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Το πανέμορφο κτίριο της οδού Παπαρρηγοπούλου 7, ήταν ένα από τα πρώτα σπίτια που κτίστηκαν στην απελευθερωμένη Αθήνα, το 1833. Σχεδιάστηκε από τους Γερμανούς αρχιτέκτονες G. Luders και J. Hoffer και αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα λιτού κλασικισμού στην Ελλάδα. Το σπίτι ανήκε στον Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιο Δεκόζη Βούρο (1792-1881) και εκεί φιλοξενήθηκαν ο Όθωνας και η Αμαλία από το 1837 ως το 1843, περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα ανάκτορά τους -η σημερινή Βουλή.
Σήμερα είναι ένας ζωντανός τόπος ιστορικής μνήμης και διασκέδασης. Καφέ, bar, εστιατόριο, γκαλερί, κήπος, όλα σε έναν δημιουργικό και φιλόξενο πολυχώρο τεχνών. Ο ιστορικός κήπος που είχε εγκατασταθεί ο Οθωνας αφού παντρεύτηκε τη 18χρονη Αμαλία, η οποία και οργάνωσε τον κήπο του παλαιού παλατιού, του πρώτου δημόσιου κήπου της πρωτεύουσας, αναβίωσε και περιμένει. Έργα τέχνης, μουσικές βραδιές, φιλολογικές συζητήσεις, αρωματικός καφές, καλό κρασί και ποτά, σπιτικά φαγητά και γλυκά, όλα όσα δύσκολα συναντά κανείς στο κέντρο, μαζεμένα στη θρυλική αυλή.
Στα 1836, ο βασιλιάς Όθων, επιστρέφοντας από το Μόναχο μετά τον γάμο του με την Αμαλία, χρησιμοποίησε ως προσωρινή κατοικία τη «Μεγάλη Οικία» Βούρου στην τότε οδό Νομισματοκοπείου και ήδη Παπαρρηγοπούλου αριθ. 7 και τη διπλανή οικία του Γ. Αφθονίδη (που δεν υπάρχει σήμερα), συνδέοντας μεταξύ τους με στοά τα δύο αυτά αρχοντικά. Ο Όθων και η Αμαλία έμειναν σ’ αυτό το «Παλιό Παλάτι», όπως το αποκαλούσαν αργότερα οι Αθηναίοι, από το 1836 μέχρι το 1843. Διαμόρφωσαν μάλιστα και έναν κήπο μπροστά στο παλάτι, από τον οποίο προήλθε ο σημερινός κήπος της πλατείας Κλαυθμώνος.
Η βασιλική αυτή κατοικία μεταφέρθηκε το 1843 στο νεόκτιστο τότε κτίριο των Ανακτόρων, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Γκαίρτνερ (Friedrich Gaertner), όπου στεγάζεται σήμερα η Βουλή των Ελλήνων.
Το 1859, ο Σταμάτιος Δεκόζης Βούρος έχτισε δίπλα στο σπίτι του, στον αριθ. 5 της οδού Παπαρρηγοπούλου, ένα δεύτερο αρχοντικό, για κατοικία του γιου του Κωνσταντίνου Βούρου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γεράσιμου Μεταξά, που σώζεται μέχρι σήμερα.
Σήμερα, το αρχοντικό του Δεκόζη Βούρου στεγάζει από το 1980 το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών», που ίδρυσε ο Λάμπρος Ευταξίας, δισέγγονος του Σταματίου Δεκόζη Βούρου.
Η νεαρή βασίλισσα ήταν αυτή που οργάνωσε τον κήπο γύρω από την προσωρινή κατοικία του ζεύγους το 1836. Ο «κήπος του παλαιού παλατιού» ήταν ο πρώτος δημόσιος κήπος της πρωτεύουσας, με τέσσερις εισόδους, σιντριβάνι και μία στέρνα με χρυσόψαρα. Συμπεριελάμβανε τη σημερινή πλατεία Κλαυθμώνος και έφτανε μέχρι την πλατεία Κολοκοτρώνη. Ο σημερινός κήπος του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος εκείνου του μεγάλου κήπου. Παραμένει όμως μία μοναδική μικρή όαση στο κέντρο της Αθήνας, με ζωντανό ακόμα τον φοίνικα που φύτεψε η Αμαλία.
Ο φοίνικας της βασίλισσας Αμαλίας:
Αυτό είναι το πρώτο σπίτι του Οθωνα, σήμερα Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών:


Στον πρώτο όροφο υπάρχουν τα «βαριά» εκθέματα: το σαλόνι της Αμαλίας και εκείνο του Οθωνα, η αίθουσα του θρόνου (με την πολυθρόνα που χρησιμοποιήθηκε ως θρόνος), το πρώτο χειρόγραφο Σύνταγμα της Ελλάδος πάνω στο γραφείο του κόμητος Αρμανσμπεργκ και πλήθος πινάκων και συλλεκτικών αντικειμένων που αφορούν το τότε βασιλικό ζεύγος.
Η αίθουσα του θρόνου. Ελλείψει θρόνου, ο Οθωνας καθόταν προσωρινά σε πολυθρόνα.
Μαρμάρινος καναπές στην αυλή της οικίας:
Το περίφημο τάβλι-έπιπλο στο σαλόνι του άνακτα.
Σαλόνι με τραπέζι χαρτοπαιγνίου στην οικία Κωνσταντίνου Βούρου.
Μερικές ακόμη εικόνες από το εσωτερικό του κτιρίου









Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Νοσταλγική βόλτα σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια... [Βίντεο]


Σήμερα είχα κατέβει στο κέντρο της Αθήνας για να παρακολουθήσουμε με την κόρη μου μια θεατρική παράσταση. Η λέξη που θα μπορούσε καλύτερα να περιγράψει αυτό που συμβαίνει είναι μία, και αυτή είναι η πλήρης εγκατάλειψη. Σκουπίδια, φτώχεια, εξαθλίωση, άστεγοι, ναρκομανείς άνθρωποι στα αζήτητα...Περιττό να σας πω ότι βαδίζοντας στο κέντρο ένιωσα, φόβο, λύπη, θυμό και απελπισία.  Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια των ανθρώπων που είδα. Ήταν σαν να είναι φυλακισμένοι. Σε μια πόλη που κάθε γωνιά της έβγαζε μια κραυγή απελπισίας. Προσπαθούσα να βρω κάπου ομορφιά. Γύρναγα το βλέμμα μου στον ήλιο, έψαχνα κάτι φωτεινό, μα ήταν τόσο ηχηρή η εγκατάλειψη, τόσα κλειστά μαγαζιά, τόσο απελπισμένοι οι άνθρωποι...στην πόλη - φυλακή.
Η αίσθηση που αποκόμισα ήταν όπως υπάρχει κάποιο σχέδιο γκετοποίησης όλου του κέντρου. Μια πόλη που όταν ήμουν παιδί και την περπάταγα με τον μπαμπά μου δεν ήταν έτσι. Κρατάω μέσα μου όσα καλά είχα την τύχη να δω ως παιδί και προσπαθώ κρατώντας από το χέρι την κόρη μου να την μάθω να ελπίζει και να ονειρεύεται σ΄έναν κόσμο δύσκολο...και εξαιρετικά απρόβλεπτο. Και αναρωτιέμαι θα ζήσουν ποτέ τα παιδιά μας σε μια Αθήνα που θα δουν κάτι όμορφο; Θα μπορέσουμε εμείς σαν γενιά να μεγαλώσουμε παιδιά που θα πάνε μπροστά αυτόν το τόπο; 
Εμείς, σαν γενιά, την Αθήνα που θα δείτε στο βίντεο , δεν είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε. Την γνώρισαν όμως οι γονείς μας. Η Αθήνα του 20ου αιώνα, οι γειτονιές της, οι εκδηλώσεις της, οι άνθρωποι που την έζησαν και δημιούργησαν μέσα σε αυτήν, μέσα από μία σειρά όμορφων εικόνων. Νιώθω θυμό. Μεγάλο θυμό. Δεν θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει σε μια Αθήνα σαν αυτή που έζησα σήμερα.Τα παιδιά μας αξίζουν πολύ περισσότερα...

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...