Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρχιτεκτονική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρχιτεκτονική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022

Πέτρινα: Ένα «χωριό» στο κέντρο της Αθήνας, λίγα λεπτά μακριά από το Σύνταγμα

 

Η φτωχογειτονιά του Αλέκου Αλεξανδράκη στη «Συνοικία το Όνειρο» εξελίχθηκε σε πανέμορφη γωνιά του αθηναϊκού κέντρου, γεμάτη με λουλουδιασμένες αυλές.
Δεν το φαντάζεται όποιος δεν έχει περπατήσει με προσοχή στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας, ωστόσο μόλις λίγα λεπτά από το Σύνταγμα μπορείτε να φτάσετε σε μια μικρή γειτονιά με πέτρινα σπίτια. Η οποία θα σας δώσει την εντύπωση ότι βρίσκεστε σε κάποιο ήσυχο χωριό, παρά στην πολύβουη πρωτεύουσα.

Τα λεγόμενα «Πέτρινα» εντάσσονται πλέον στα Άνω Πετράλωνα και εντοπίζονται στην περιοχή γύρω από τον λόφο του Φιλοπάππου, που αποτελεί αγαπημένο προορισμό των Αθηναίων για βόλτες και πικ-νικ. Είναι χτισμένα σε καταπράσινο ύψωμα, με τα στενά τους να αφήνουν ζωηρή την αίσθηση μιας γειτονιάς προηγούμενων δεκαετιών, προσφέροντας ευκαιρία για έναν γαλήνιο περίπατο ανάμεσα σε λεμονιές και λουλουδιασμένες αυλές.

Η σύγχρονη ζωή, ασφαλώς, είναι παρούσα με διάφορους τρόπους –π.χ. με τις AirBnb ευκαιρίες που έκαναν την εμφάνισή τους πριν την πανδημία. Διατηρείται ωστόσο η παλιά απλότητα, μαζί με καθημερινούς ρυθμούς αισθητά πιο χαλαρούς, συγκριτικά με το τόσο κοντινό κέντρο της Αθήνας.

Μάλιστα, για όσους έχουν δει την ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη «Συνοικία το Όνειρο» (1961), η εγγύτητα των Πέτρινων προς το κέντρο είναι καλά αποτυπωμένη στις σκηνές με την Αλίκη Γεωργούλη, την οποία βλέπουμε να διασχίζει με τα πόδια τη φτωχογειτονιά της, οδεύοντας για την περιοχή της Ακρόπολης –σε μια διαφορετική Αθήνα και, ιδεατά, σε μια διαφορετική ζωή.
Ατταλιώτικα, Ασύρματος και «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά»

Στον επισκέπτη των δικών μας ημερών φαίνεται αδιανόητο ότι τα Πέτρινα είναι τα ίδια με τη φτωχογειτονιά που αποτυπώθηκε στα πλάνα της «Συνοικίας το Όνειρο», αλλά και στο θρυλικό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά», το οποίο είπε στην ταινία ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης από το πάλκο μιας τοπικής ταβέρνας. Η θέση πρωτοκατοικήθηκε μετά την Καταστροφή του 1922, όταν έφτασαν εκεί Μικρασιάτες πρόσφυγες: περίπου 800 οικογένειες, που έφτιαξαν πρόχειρα σπιτάκια (με γκαζοντενεκέδες, σανίδια και χωματόπλινθους) σε ύψωμα έκτασης 30 στρεμμάτων, όπου έστεκε ένα εγκαταλελειμμένο λατομείο.

Καθώς οι περισσότερες από αυτές τις οικογένειες προέρχονταν από την Αττάλεια, ως αρχικό όνομα της συνοικίας επικράτησε το Ατταλιώτικα. Με τον καιρό, όμως, πιθανότατα γιατί παραδίπλα βρισκόταν ένας ασύρματος της Σχολής Πολέμου του Πολεμικού Ναυτικού, έγινε γνωστή ως Ασύρματος. Σε σειρά δημοσιευμάτων στον αθηναϊκό Τύπο από τη δεκαετία του 1920 ως την εποχή της ταινίας του Αλεξανδράκη, ο Ασύρματος φιγούραρε ως μία από τις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες της πρωτεύουσας: μια παραγκούπολη γεμάτη ξυπόλητα παιδιά και λάμπες πετρελαίου, όπου τα σκουπίδια έπρεπε να κουβαλιούνται έξω από τα όριά της και το νερό να μεταφέρεται στα χέρια, μέσα από δύσβατα μονοπάτια.

Τα πράγματα άλλαξαν, μα με αργούς ρυθμούς. Πρώτα ήταν η πυρκαγιά του 1944 κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, που δεν κατέστρεψε μόνο τη Σχολή Πολέμου, αλλά και κάποιες κατοικίες. Και ύστερα ήταν οι ενέργειες της βασίλισσας Φειδερίκης στη δεκαετία του 1950. Με πρωτοβουλία της, δηλαδή, οι πελεκητές πέτρες από την κατεδαφισμένη ως τότε Σχολή Πολέμου επαναχρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή 170 σπιτιών, τα οποία το 1956 ανέλαβαν να στεγάσουν τον πληθυσμό του Ασυρμάτου. Αποδείχθηκαν λίγα. Το πρόβλημα θα λυνόταν το 1967, όταν χτίστηκε μια μεγάλη πολυκατοικία στην παλιά είσοδο της συνοικίας (σήμερα οδός Στησικλέους), σε σχέδιο της αρχιτεκτόνισσας Έλλης Βασιλικιώτη.


Έκτοτε, αφενός χάρη στην πολυκατοικία της Βασιλικιώτη, αφετέρου λόγω του ανοίγματος του περιφερειακού δρόμου του Φιλοπάππου (λίγα χρόνια μετά), η παλιά φτωχογειτονιά εξαφανίστηκε. Και τα πέτρινα σπιτάκια έγιναν τόσο χαρακτηριστικά του γύρω τοπίου, ώστε με τον καιρό ξεχάστηκε και η ονομασία Ασύρματος. Όταν η συνοικία άρχισε βαθμιαία να εντάσσεται σε ό,τι αναγνωρίζουμε σήμερα ως Άνω Πετράλωνα, ήταν γνωστή ως «Τα Πέτρινα της Φρειδερίκης». Ονομασία που απλοποιήθηκε τελικά σε Πέτρινα, κατά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Η όαση της σημερινής γειτονιάς

Ο χαμηλός συντελεστής δόμησης, τα νεοκλασικά κτήρια που διατηρούνται αναλλοίωτα, το θρυλικό θερινό σινεμά «Ζέφυρος» (που κάποτε διατέλεσε φημισμένο βαριετέ) και τα δημοφιλέστατα καφέ και μεζεδοπωλεία που έχουν ανοίξει στα δρομάκια τους, καθιστούν τα Άνω Πετράλωνα μία από τις ωραιότερες συνοικίες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου.

Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει κανείς για να φτάσει στα Πέτρινα, τα οποία παραμένουν μεν διακριτή γειτονιά, αλλά στις μέρες μας θεωρούνται τμήμα αυτού του συνόλου. Στη διακλάδωση της Κοίλης θα βρείτε λοιπόν την οδό Λακείου, θα περάσετε στον περιφερειακό του Φιλοπάππου κι έπειτα θα ακολουθήσετε την Απολλωνίου. Άτυπος κεντρικός δρόμος των Πέτρινων θεωρείται η Καλλισθένους, αν χρειαστεί να προσανατολιστείτε ακριβέστερα.

Τα πέτρινα σπίτια των καιρών μας είναι πολύ πιο αναβαθμισμένα σε σύγκριση με τα κτήρια που κατασκευάστηκαν επί Φρειδερίκης. Μόνο 3 ή 4 διάσπαρτες οικίες έχουν μείνει να θυμίζουν εκείνα τα χρόνια: ακόμα και το παλιό εκκλησάκι του Ασύρματου στο πλάι του περιφερειακού του Φιλοπάππου (η «Αγιά-Σωτήρα» των ντόπιων, Μεταμόρφωση του Σωτήρος πιο επίσημα) έχει αποκτήσει πιο ανακαινισμένη εικόνα. Έτσι, αν περπατήσετε στα στενά των Πέτρινων θα δείτε περιποιημένα κτίσματα με πολύ όμορφες αυλές. Κάποιες είναι γεμάτες με γλάστρες, ενώ από άλλες φύονται λεμονιές και νεραντζιές, συμβάλλοντας ακόμα περισσότερο στον συνολικότερο χαρακτήρα «εξοχής» που αποπνέει η συνοικία.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής γειτονιάς είναι η ζωοφιλία των κατοίκων της, που την κάνει ιδανική για αυτούς που θα ήθελαν να την περπατήσουν μαζί με τον σκύλο τους. Στο βόρειο άκρο της, επίσης, το πεζοδρομημένο τμήμα της Τρώων προσφέρει ευκαιρίες άθλησης για όσους επιθυμούν να ασκηθούν στο τρέξιμο ή στο ποδήλατο, ενώ υπάρχουν και γήπεδα μπάσκετ για όσους αναζητούν κάτι πιο ομαδικό.


Μία ακόμα ενδιαφέρουσα διαδρομή που συστήνεται να κάνετε, είναι φεύγοντας από τα Πέτρινα. Αντί δηλαδή να γυρίσετε προς τα Άνω Πετράλωνα (στρίβοντας δεξιά στην Καλλισθένους θα βρείτε την πλατεία Μερκούρη), μπορείτε να ακολουθήσετε τα βήματα που λίγο-πολύ έκανε και η Αλίκη Γεωργούλη στη «Συνοικία Το Όνειρο». Σήμερα, άλλωστε, η εμπειρία δεν άχαρη, όπως η δική της, καθώς περνάτε μέσα από την καταπράσινη όαση του λόφου του Φιλοπάππου. Κατευθυνόμενοι σταθερά προς την Ακρόπολη θα βγείτε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, αποκτώντας εύκολη πρόσβαση στην Πλάκα, στο Θησείο, στο Μοναστηράκι και στου Ψυρρή.


via

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022

Γάλλος καλλιτέχνης φτιάχνει παραμυθένιες γειτονιές σε άχαρους τοίχους

 

Φανταστείτε τον εαυτό σας να περπατάτε στο σπίτι σας και να μην το βρίσκει. Εάν όμως γνωρίζατε τον Patrick Commecy δεν θα λέγατε πως πάει κάτι στραβά. Ο ταλαντούχος Γάλλος καλλιτέχνης λοιπόν, μαζί με την ομάδα του, δημιουργεί τεράστιες γεμάτες ρεαλισμό τοιχογραφίες σε μουντές προσόψεις κτιρίων μεταμορφώνοντας τα και δίνοντας μια ζωντάνια σε ότι βρίσκεται κοντά τους. Το φοβερό της υποθέσης είναι ότι μερικοί από τους ανθρώπους που είναι στις τοιχογραφίες βρέθηκαν εκεί στην πραγματικότητα στο παρελθόν.





















Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Τεράστιες χρωματιστές μπάλες στο κέντρο της Αθήνας - Γιατί ομορφαίνει η πόλη [εικόνες & βίντεο]


Τεράστιες χρωματιστές μπάλες στο κέντρο της Αθήνας - Γιατί ομορφαίνει η πόλη [εικόνες & βίντεο]
Εκπληκτοι έμειναν χιλιάδες Αθηναίες και Αθηναίοι πολίτες από νωρίς το πρωί όταν αντίκρισαν στο κέντρο της Αθήνας, επτά τεράστιες χρωματιστές μπάλες.
Στην πλατεία Κλαυθμώνος, στην καρδιά της Αθήνας, επτά τεράστιες χρωματιστές μπάλες έχουν πάρει τη θέση τους από το πρωί της Δευτέρας (18/9), δίνοντας ζωντάνια στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Οι περαστικοί σταματούν για να αγγίξουν τις μπάλες και προσπαθούν να καταλάβουν από τι υλικό είναι φτιαγμένες, ενώ παράλληλα αναρωτιούνται ποιος τις τοποθέτησε εκεί.
Δεν δείχνουν, ωστόσο, να προβληματίζονται και πολύ. Μια φωτογραφία μπροστά από τις μπάλες και ένα post στα social media, είναι αρκετά για να γεμίσει η μέρα με χρώματα και η βόλτα στο κέντρο να γίνει πιο διασκεδαστική.



Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Το πρώτο σχολείο από γυαλί

Ο αρχιτέκτονας Junya Ishigami σχεδίασε ένα πρωτότυπο σχολείο εξ ολοκλήρου από γυαλί, όπου οι μαθητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Kanagawa στην Ιαπωνία ενσωματώνονται πλήρως στο φυσικό περιβάλλον και μπορούν να αποδώσουν καλύτερα τόσο στα μαθήματά τους.
Είτε βρίσκεται ο μαθητής εντός είτε έξω είναι σχεδόν το ίδιο αφού οι διάφανοι τοίχοι προσφέρουν μοναδική θέα, δημιουργώντας μια ευχάριστη αίσθηση σε όσους διαβάζουν ή εργάζονται εκεί. 



Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Απίθανα νηπιαγωγεία!

Crèche de la Girafe – Παρίσι, Γαλλία
Πώς θα θέλατε να είναι το σχολείο που πηγαίνει το παιδί σας; Σύμφωνα με την ιστοσελίδα education.com, τα παιδιά συνήθως περνούν περίπου 4.000 ώρες διδασκαλίας στο νηπιαγωγείο, ενώ τα μωρά τουλάχιστον 12.000 ώρες σε παιδικούς σταθμούς.
Fuji Kindergarten – Τόκιο, Ιαπωνία
Η έρευνα δείχνει ότι ο αντίκτυπος από τα συγκεκριμένα σχολεία στην πνευματική, κοινωνική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών είναι τόσο μεγάλος αν λάβουμε υπόψη το μεγάλο χρονικό διάστημα που περνούν τα παιδιά εκεί.

Fuji Kindergarten – Τόκιο, Ιαπωνία
Για το λόγο αυτό η δημιουργική αρχιτεκτονική και ο σχεδιασμός των κτιρίων θεωρούνται αρκετά σημαντικά, όπως σε αυτά που θα δείτε. Πόσο απέχουν από τα δικά μας...
 Fagerborg Kindergarten – Oslo, Norway
 Els Colours – Βαρκελώνη, Ισπανία
Wolfartsweier Kindergarten – Καρσλρούη, Γερμανία
Ecole Maternelle Pajol – Παρίσι, Γαλλία

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Ένα σχολείο χωρίς θρανία.

Μπορείτε να φανταστείτε ένα σχολείο χωρίς αίθουσες και θρανία, γεμάτo χρώματα, όπου οι δάσκαλοι μετατρέπουν τη μάθηση σε παιχνίδι μέσα σε έναν απίστευτο παιχνιδότοπο; Κι όμως υπάρχει στη Σουηδία.Το Vittra Södermalm είναι ένα ξεχωριστό σχολείο όπου η μάθηση γίνεται μέσα από την ανακάλυψη και την χαρά. 
via


Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Το σπίτι Κοχύλι

Το σπίτι Κοχύλι (Conch Shell House) μάλλον είναι το πιο παράξενο και σίγουρα το πιο πρωτότυπο σπίτι στο νησί Isla Mujeres, στο Μεξικό. Με πανοραμική θέα 180 μοιρών στην Καραϊβική Θάλασσα, σας προσφέρει την μοναδική ευκαιρία να βιώσετε πως θα είναι να ζείτε μέσα σε ένα κοχύλι.
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού Οκτάβιο Οκάμπο (Octavio Ocampo) είναι πολύ γνωστός καλλιτέχνης, όχι μόνο στο Μεξικό. Ο γεννημένος στο Guanajuato, στις 28 Φεβρουαρίου του 1943, ασχολείται με επιτυχία με την ζωγραφική, την γλυπτική, την ηθοποιία αλλά και τον χορό. 
Ο αδερφός του, Εντουάρντο, είναι ο αρχιτέκτονας της οικογένειας και επίσης έχει ένα σπίτι στο νησί, αλλά αρκετά πιο παραδοσιακό. Αν μπείτε στο σπίτι θα νιώσετε κυριολεκτικά ότι βρίσκεστε στο εσωτερικό ενός κοχυλιού. 
Η κύρια αίθουσα δεν έχει καθόλου γωνίες, στην πραγματικότητα είναι εντελώς στρογγυλή. Ο νεροχύτης στο μπάνιο μοιάζει με κοχύλι, οι βρύσες θυμίζουν κοράλλια, οι κρεμάστρες όστρακα ενώ παντού υπάρχουν αντικείμενα που τα αδέρφια Οκάμπο μάζεψαν από την κοντινή παραλία.

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...