Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ταξίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ταξίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2023

Πάτμος: Αρχοντική, επιβλητική, γαλήνια

Έμπνευση και αποκάλυψη. Αυτή είναι η Πάτμος, φημισμένη σε όλο τον κόσμο για την αριστουργηματική αρχιτεκτονική της Χώρας της, τη μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Ένα νησί εκλεπτυσμένο, κοσμοπολίτικο, αλλά ήπιων τόνων, που όλο και περισσότερο προτείνεται από τα ξένα ΜΜΕ ως ένας από τους καλύτερους προορισμούς στο Αιγαίο.


Το «νησί της Αποκάλυψης», η «Ιερουσαλήμ του Αιγαίου»: Ένα σημείο αναφοράς για τον χριστιανικό κόσμο. Ενας τόπος ψυχικής ανάτασης, γαλήνης, περισυλλογής. Ενας προορισμός κοσμοπολίτικος, εκλεπτυσμένος, εστέτ. Οι ομορφιές της δεν είναι κραυγελέες, οι παραλίες της δεν είναι εξωτικές. Η Χώρα της, όμως, λάμπει. Καταυγάζει το φως της απίθανης ομορφιάς και της σπουδαίας αρχιτεκτονικής της κληρονομιάς σε όλο το Αιγαίο.

Η φήμη της Πάτμου είναι διεθνής -και όχι μόνο ως θρησκευτικού και προσκυνηματικού προορισμού. Η Χώρα, μαζί με τη μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης είναι ενταγμένη από το 1999 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Μέσα από τα αφιερώματά τους, η Figaro και το Reader’s Digest προτείνουν την Πάτμο ως ένα από τα ωραιότερα νησιά της Ελλάδας. Η Ψιλή Αμμος θεωρείται από το Travel & Leasure ως μια από τις καλύτερες «μυστικές παραλίες» της Ευρώπης. Και ο Γροίκος είναι ενταγμένος από τον Διεθνή Οργανισμό «The most beautiful bays in the world», στο πράγραμμα των ωραιότερων κόλπων του κόσμου.

Σπουδαίοι άνθρωποι πέρασαν από αυτό το νησί, το βορειότερο των Δωδεκανήσων. Ο Οσιος Χριστόδουλος με τους μοναχούς του, σπουδαίοι ηγούμενοι, προσκυνητές από όλο τον κόσμο, μετανάστες, καπεταναίοι και αστοί. Ανθρωποι του πνεύματος, καλλιτέχνες, επώνυμοι. «Ο,τι έχεις μέσα σου, η Πάτμος θα σου το βγάλει σε μεγέθυνση», λένε. Μια ισχυρή, θαυμαστή ενέργεια κυκλοφορεί, αναμιγνύεται με τη μυρωδιά των πεύκων, τα θερμά και ψυχρά ρεύματα που σε χαϊδεύουν στις διαδρομές σου σ’ όλο το νησί. Διαδρομές απ’ όπου αγναντεύεις διαρκώς το πέλαγος, διακρίνεις τα άσπρα σπίτια των οικισμών και τις παραλίες, τα «Καθίσματα» των παλιών μοναχών, τα ιστιοπλοϊκά και τα κρουαζιερόπλοια, τις βραχονησίδες. Κι όταν υψώνεις το βλέμμα, η μονή του Θεολόγου με το στιβαρό τείχος της μοιάζει σαν να ήταν εκεί από πάντα. Παντοδύναμη, με ιστορία αιώνων και περιουσία αμύθητη, καθόρισε την ιστορία αυτού του τόπου και συνεχίζει να είναι πανταχού παρούσα σε κάθε στιγμή της ζωής του.

Στη σιωπή των κατανυκτικών χώρων του μοναστηριού, όπως και στη Σπηλιά της Αποκάλυψης, άνθρωποι προσεύχονται και διαλογίζονται ψάχνοντας μέσα στους δαιδάλους της ψυχής τους απαντήσεις σε υπαρξιακά ερωτήματα. Ετσι είναι κι έτσι θα παραμείνει η Πάτμος: ένα νησί όπου ο εσώτερος εαυτός θέλει να αποκαλυφθεί.
Τι να κάνετε

Οι κορυφαίες δραστηριότητες στην Πάτμο

Ένα ιδιαίτερο νησί που προσφέρει μοναδικές εμπειρίες στους λάτρεις του οίνου αλλά και σε αυτούς που αγαπούν την πεζοπορία

Οινογνωσία: τα παλιά χρόνια η αμπελουργική δραστηριότητα στην Πάτμο ήταν μεγάλη, ωστόσο με τον καιρό εγκαταλείφθηκε. Παραγόταν λευκό μοσχάτο κρασί (το λεγόμενο Αλεξανδρείας) και το φωκιανό, μια ερυθρή ποικιλία, ελαφρώς γλυκιά. Τα πατητήρια βρίσκονταν στις αγροικίες και τα κρασιά εξάγονταν κυρίως στην Αίγυπτο.


Tο 2011 ο Έλληνας βουλευτής του Ελβετικού Κοινοβουλίου Ιωσήφ Ζησιάδης με το σχέδιο «Πάτοινος» έβαλε ως στόχο την επαναφορά της αμπελοκαλλιέργειας στο νησί και της διατήρησης αυτόχθονων ποικιλιών. Στο αγροοικολογικό κτήμα Πάτοινος, Domain de l’Apocalypse, στην Πέτρα, υπάρχει αμπελώνας 20 στρεμμάτων με οινοποιείο, ένας ακόμη 10 στρεμμάτων, και το παλαιότερο πατητήρι του νησιού που χρονολογείται στον 19ο αιώνα και λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος.



Η αμπελοκαλλιέργεια είναι βιοδυναμική και έχει δημιουργηθεί τράπεζα νησιωτικών σπόρων. Παράγονται δύο κρασιά από Ασύρτικο και ένα ερυθρό από την ποικιλία Μαυροθήρικο. Επίσης, ελαιόλαδο από τις ελιές του κτήματος. Στο αγροοικολογικό κτήμα θα κάνετε οινογνωσία και θα επισκεφθείτε τις εγκαταστάσεις.

Μονοπάτια: το περπάτημα από τη Σκάλα προς τη Χώρα, ή αντίστροφα, είναι μία από τις ωραιότερες εμπειρίες που θα βιώσετε στην Πάτμο. Προτιμήστε το παλιό μονοπάτι που τον λένε Απορθιανό δρόμο. Αξίζει η σύντομη ανάβαση και προς το λόφο όπου βρίσκεται το Καστέλι: αφετηρία σας θα είναι το λιμάνι (Σκάλα) και η πανοραμική θέα από την κορυφή του λόφου θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω.

Άλλες διαδρομές πολιτιστικού ενδιαφέροντος είναι από τη Χώρα προς τον Γροίκο και το Διακόφτι, από τη Χώρα προς τους Κήπους και τη Μονή Ευαγγελισμού και από τη Χώρα προς τον Προφήτη Ηλία. Για αναλυτικά στοιχεία δείτε εδώ.
Μια περιήγηση στην Πάτμο -Στάση στα πιο εμβληματικά σημεία του νησιού

Ένα νησί με πλούσια ιστορία και σημαντικά αξιοθέατα που αξίζει να αφιερώσετε χρόνο από τις διακοπές σας να τα ανακαλύψετε.

Η Χώρα της Πάτμου, η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης είναι τα πιο φημισμένα αξιοθέατα του νησιού, διεθνώς. Θα βρείτε και πολλά άλλα, όπως το Καστέλι και η Πέτρα της Καλικατσούς, η Μονή Ευαγγελισμού, ο Γροίκος, τα ιερά «Καθίσματα» (παλιά ασκηταριά).

Η Χώρα της Πάτμου

Αντικρίζει το πέλαγος από ψηλά και είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές Χώρες στο Αιγαίο. Η ιστορία της καθορίστηκε από το φημισμένο καστρομοναστήρι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. Κομψή, κοσμοπολίτικη, σοφιστικέ, με μεγάλο μέρος των θαυμαστών αρχοντικών της αναστηλωμένο από εύπορους αλλοδαπούς και Έλληνες, προσελκύει τα βλέμματα των επισκεπτών που πλημμυρίζουν τα στενά της κάθε καλοκαίρι. Κάθε είδους μαγαζιά βρίσκονται εκεί, το ένα κοντά στο άλλο: καλόγουστα καταστήματα δώρων, γκαλερί, μπαράκια, καφέ και εστιατόρια.


Οι μύλοι στη βορειοδυτική άκρη της Χώρας είναι το ιδανικό σημείο για φωτογράφιση την ώρα που ο ήλιος πάει να δύσει. Ο οικισμός -ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που έχει αδιάκοπη εξέλιξη από τον 12ο αιώνα-, μαζί με τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης, έχουν ενταχθεί από το 1999 στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η Χώρα της Πάτμου, η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης είναι τα πιο φημισμένα αξιοθέατα του νησιού, διεθνώς. Θα βρείτε και πολλά άλλα, όπως το Καστέλι και η Πέτρα της Καλικατσούς, η Μονή Ευαγγελισμού, ο Γροίκος, τα ιερά «Καθίσματα» (παλιά ασκηταριά).

Η Χώρα της Πάτμου

Αντικρίζει το πέλαγος από ψηλά και είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές Χώρες στο Αιγαίο. Η ιστορία της καθορίστηκε από το φημισμένο καστρομοναστήρι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. Κομψή, κοσμοπολίτικη, σοφιστικέ, με μεγάλο μέρος των θαυμαστών αρχοντικών της αναστηλωμένο από εύπορους αλλοδαπούς και Έλληνες, προσελκύει τα βλέμματα των επισκεπτών που πλημμυρίζουν τα στενά της κάθε καλοκαίρι. Κάθε είδους μαγαζιά βρίσκονται εκεί, το ένα κοντά στο άλλο: καλόγουστα καταστήματα δώρων, γκαλερί, μπαράκια, καφέ και εστιατόρια.


Οι μύλοι στη βορειοδυτική άκρη της Χώρας είναι το ιδανικό σημείο για φωτογράφιση την ώρα που ο ήλιος πάει να δύσει. Ο οικισμός -ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που έχει αδιάκοπη εξέλιξη από τον 12ο αιώνα-, μαζί με τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης, έχουν ενταχθεί από το 1999 στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Ξεκινήστε από το Σταθμό, όπου παρκάρουν τα πούλμαν. Το κεντρικό καλντερίμι οδηγεί προς τη Μονή του Θεολόγου. Εκεί, θα δείτε μερικά θαυμάσια αρχοντικά, όπως του Βαρδίκου, της οικογένειας Βάλβη-Κουτσανέλλου, του Παλαιολόγου και στη συνέχεια του Φούντη, που οι ντόπιοι αποκαλούν «των Λεόντων», του Δώριζα και του Νικολαΐδη που έχει γίνει μουσείο. Η «Αστοιβή», καθώς και η «Στοά» είναι τμήματα ενός πολύ ονομαστού και μεγάλου αρχοντικού που έφτιαξε η οικογένεια Μαλανδράκη το 1673 και έχει πρόσοψη στην πλατεία της Αγίας Λεβιάς (ή Λεσβίας). Είναι επίκεντρο του οικισμού και εκεί έγραψαν τη δική τους ιστορία το παλιό καφενείο του Θανάση και η ταβέρνα του Βαγγέλη. Επίσης, θα δείτε το παλαιότερο αρχοντικό της Χώρας της Πάτμου, το Αρχοντικό Σημαντήρη.

Από το 1980 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 η πλατεία αυτή ήταν σημαντικό σημείο συνάντησης. Διάσημοι ξένοι καλλιτέχνες, εφοπλιστές, συγγραφείς είχαν ως στέκι την ταβέρνα του Βαγγέλη, που παραμένει εμβληματική, έχει ωστόσο εκσυγχρονίσει την κουζίνα της προσφέροντας μεσογειακά πιάτα με σύγχρονες επιρροές. Κοντά στην πλατεία υπάρχει το αρχοντικό του Σοφουλιού του 1522 και η Παναγία των Κοιμητηρίων με το παλιό δημοτικό σχολείο. Στην πλατεία Λόζα υψώνεται το Δημαρχείο που στεγάζεται σε νεοκλασικό κτίριο του 1884, καθώς και το αρχοντικό Καλλιγά. Στη Χώρα υπάρχουν και αρκετές εκκλησίες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν η Μεγάλη Παναγιά, η περιτοιχισμένη Υπαπαντή του 1600 και η Παναγία Διασώζουσα του 1599.
Η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου

Ένα μοναδικό κέντρο λατρείας στην καρδιά του Αιγαίου με αδιάκοπη μοναστική ζωή που ξεπερνάει τα 900 χρόνια. Το μοναστήρι που ίδρυσε το 1088 ο μορφωμένος μοναχός Χριστόδουλος ο Λατρηνός, μετέπειτα όσιος της ορθοδοξίας, εντυπωσιάζει με την αρχιτεκτονική του. Στη διάρκεια των αιώνων διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο στην ιστορία και εξέλιξη της Πάτμου. Θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά μνημεία στην Ελλάδα, εφάμιλλο των μονών του Αγίου Όρους. Επί Οσίου Χριστοδούλου, το νησί της Πάτμου δωρήθηκε από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ Κομνηνό με σκοπό την ίδρυση μονής προς τιμήν του Ευαγγελιστή και μαθητή του Χριστού που έζησε για δύο χρόνια στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης.

Τα πρώτα κτίσματα της Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου κατασκευάστηκαν επί της εποχής του Οσίου Χριστοδούλου (1088-1093) και τον 12ο αιώνα προστέθηκαν πιθανότατα τα παρεκκλήσια της Παναγίας και του Οσίου. Τον 16ο αιώνα, όταν το νησί ευημερούσε λόγω της ναυτιλίας και του εμπορίου, προστέθηκαν νέα σημαντικά κτίσματα. Την τελευταία δεκαετία του 17ου αιώνα υλοποιήθηκε ένα μεγάλο οικοδομικό πρόγραμμα που έδωσε στη μονή τη σημερινή επιβλητική της μορφή. Δεκάδες δωρητές από την Πάτμο και τον ευρύτερο χώρο της ορθοδοξίας προσέφεραν σημαντικά κινητά αφιερώματα. Μεταξύ 1550 και 1700 έξοχα ξυλόγλυπτα Κρητών καλλιτεχνών στόλισαν το καθολικό και τα παρεκκλήσια, μαζί με πολύτιμες εικόνες.
Το Καθολικό






Είναι κτισμένο στο σημείο όπου θεωρείται πως υπήρχε ναός της Αρτέμιδος και αργότερα παλαιοχριστιανική βασιλική αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Το τέμπλο του 19ου αιώνα δημιουργήθηκε από Χιώτες μάστορες και οι εικόνες του είναι ρωσικής τεχνοτροπίας -η παράδοση, μάλιστα, λέει ότι ήταν δωρεά της Μεγάλης Αικατερίνης. Μία από τις σπουδαιότερες εικόνες απεικονίζει τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και χρονολογείται στα 1090. Ήταν δώρο του Αλέξιου του Α’ του Κομνηνού προς τον Όσιο Χριστόδουλο, το ολόσωμο σκήνωμα του οποίου βρίσκεται στο ομώνυμο παρεκκλήσι.

Αξίζει να θαυμάσετε και το μουσείο με εκθέματα μεγάλης καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας. Επισκέψιμη μόνο με ειδική άδεια είναι η πολύ σημαντική βιβλιοθήκη του μοναστηριού που φιλοξενεί χειρόγραφα, έγγραφα και βιβλία μεγάλης αξίας πολλά από τα οποία χρονολογούνται πριν από το 1073. (Τηλ. Γραμματείας 22470 20800)
Το Σπήλαιο της Αποκάλυψης

Επάνω στον κεντρικό δρόμο που συνδέει τη Σκάλα (λιμάνι) με τη Χώρα της Πάτμου, οι επισκέπτες σταματούν για να επισκεφθούν το περίφημο Σπήλαιο, όπου κατά την χριστιανική παράδοση ο Ιωάννης, εξόριστος από τους Ρωμαίους, υπαγόρευσε την Αποκάλυψη στον μαθητή του Πρόχωρο, μετά από οράματα που είχε, το 95 μ.Χ. Λόγω του ότι ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη («…φωνή μεγάλη ως σάλπιγγος λεγούσης»), το σπήλαιο θεωρείται Θεοβάδιστο. Είναι ενσωματωμένο στη Μονή της Αποκάλυψης που περιλαμβάνει την εκκλησία της Αγίας Άννας, κτισμένη από τον Όσιο Χριστόδουλο, τον Άγιο Αρτέμιο και τον Άγιο Νικόλαο. Πάνω από το μοναστήρι της Αποκάλυψης θα δείτε την Πατμιάδα Σχολή. Ιδρύθηκε το 1713, συνέβαλλε στην πνευματική ανάπτυξη του νησιού και προσέλκυσε φωτισμένους δασκάλους.
Η Σκάλα

Το λιμάνι της Πάτμου είναι ένας χαρακτηριστικός νησιωτικός οικισμός με λιμάνι και σύγχρονη μαρίνα. Στον κόλπο του ξεχωρίζει το νησάκι Πετροκάραβο. Η Σκάλα είναι οικονομικό και εμπορικό κέντρο. Έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τη Χώρα, που ζωντανεύει μόνο τα καλοκαίρια και είναι το πιο τουριστικό σημείο του νησιού. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί ιδιαίτερα στον τομέα των υποδομών, αποκτώντας περισσότερα ξενοδοχεία, βίλες, καταστήματα όλων των ειδών, εστιατόρια, καφέ. Τα μπαρ της Σκάλας είναι σημείο ραντεβού για βραδινή διασκέδαση ως τα ξημερώματα -κάτι που απαγορεύεται στη Χώρα λόγω γειτνίασης με τη μονή.

Η Σκάλα ιδρύθηκε το 1600 ως λιμάνι για την αποθήκευση αγαθών και την ασφαλή προσέγγιση των πλοίων της Μονής του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. Στη διάρκεια της Κατοχής κτίστηκαν εκεί κτίρια επηρεασμένα από την ιταλική αρχιτεκτονική, όπως το Διοικητήριο (σήμερα κτίριο της Αστυνομίας). Οι περίπατοι στα σοκάκια και τους πεζόδρομους του λιμανιού είναι απολαυστικοί. Μεταξύ άλλων θα δείτε τη μικρή πλατεία με την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, τον κεντρικό εμπορικό δρόμο με τα καταστήματα, την περιοχή του φάρου και το Κονσολάτο.

Η οργανωμένη αμμώδης παραλία του Αγίου Θεολόγου απέχει λίγα μέτρα από το λιμάνι, ενώ ο Χοχλακάς, η μικρή, βοτσαλωτή παραλία στην πίσω πλευρά της Σκάλας χαρίζει ωραίο ηλιοβασίλεμα. Η Πάτμος είναι φημισμένος προορισμός κρουαζιέρας και τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια κυριαρχούν με τον όγκο τους δεμένα αρόδο στο λιμάνι.
Το Καστέλι

Ο φυσικά οχυρός λόφος στα βόρεια της Χώρας δεσπόζει πάνω από το λιμάνι, τον Μέρικα και τον Χόχλακα. Εκεί, βρισκόταν η ακρόπολη της Πάτμου που αποτελεί τον πιο σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του νησιού. Όστρακα και λίθινα εργαλεία από οψιδιανό και πυριτόλιθο, που ανακαλύφθηκαν, υποδεικνύουν οικιστική εγκατάσταση από την εποχή του Χαλκού. Άλλα αντικείμενα των Γεωμετρικών, Κλασικών, Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών Χρόνων δείχνουν τη συνεχή χρήση του υψώματος σε όλη τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων. Στο Καστέλι μπορείτε να ανέβετε από μονοπάτι με αφετηρία τη Σκάλα. Διατηρούνται εντυπωσιακά τμήματα της οχύρωσης που χρονολογούνται στο τέλος της Κλασικής Περιόδου (τέλος 4ου αι. π.Χ.) και ορθογώνιοι πύργοι. Η θέα από την κορυφή είναι καταπληκτική και φθάνει μέχρι τη Νάξο και την Ικαρία.

Η Μονή Ευαγγελισμού

Το μεγάλο γυναικείο μοναστήρι στην περιοχή των Κήπων έχει φρουριακή όψη. Στο σημείο αυτό υπήρχε το «Κάθισμα» της Ευαγγελίστριας, ένας ναός κι ένα κελί όπου έμεναν οι ασκητές. Το 1613 ασκήτεψε εδώ ο Κρητικός μοναχός και ηγούμενος της Μονής του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, Νικηφόρος. Έκτισε το ερημητήριό του και ίδρυσε το ναό του Αγίου Λουκά. Στη νεότερη εποχή σημαντικός ήταν ο ρόλος του ηγούμενου της Μονής Θεολόγου, Αμφιλόχιου Μακρή, που ίδρυσε γυναικεία μονή αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Σήμερα, εκεί μονάζουν καλόγριες που ασχολούνται με την αγιογραφία, τη μελισσοκομία και την κεντητική. Αυτές, μάλιστα, επανάφεραν σε χρήση την περίφημη παραδοσιακή βελονιά της «σπίθας» και τη βυζαντινή. Η συλλογή εικόνων του μοναστηριού χρονολογείται από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα. (Τηλ: 22470 31276)
Ο Γροίκος

Ο μικρός οικισμός οφείλει την αρχική του ανάπτυξη κυρίως στον ΕΟΤ που αγόρασε εκεί εκτάσεις γης. Σε αυτές κτίστηκε ένα Ξενία που λειτούργησε το 1970 δίνοντας ζωή στην περιοχή. Σήμερα, ο Γροίκος διαθέτει τουριστικές υποδομές, ξενοδοχεία (μεταξύ των οποίων το μοναδικό πεντάστερο στο νησί), ταβέρνες κι ένα μικρό λιμάνι όπου δένουν καΐκια και ιστιοπλοϊκά. Ο δρόμος καταλήγει σε μια χερσόνησο που τη λένε «του Νισύριου» κι έχει μικρή παραλία από την πίσω πλευρά. Δίπλα στο Γροίκο υπάρχει ο οικισμός της Πέτρας, κτισμένος στον ωραίο κόλπο που καταλήγει στην Πέτρα της Καλικατσούς. Και εκεί υπάρχουν ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και ταβέρνες στην αμμώδη παραλία.
Η Πέτρα της Καλικατσούς

Ο βράχος της Καλικατσούς είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Πάτμου μετά το Καστέλι, σε ένα σημείο μοναδικής ομορφιάς. Ανεβαίνοντας εκεί θα απολαύσετε τη θέα προς τη θάλασσα και τις εντυπωσιακές φαιόχρωμες αλυκές. Υπάρχουν λαξευτά σκαλιά, μια σπηλιά, πηγάδια για τις ιερές τελετουργίες, τεχνητά σπήλαια για να τοποθετούνται τα αναθήματα. Στην περιοχή έχει εντοπιστεί επιφανειακή κεραμική της Ύστερης Χαλκοκρατίας (1100 π.Χ.) και λίθινα εργαλεία. Η βραχώδης απόληξη διαμορφώθηκε κατά τους ιστορικούς χρόνους σε υπαίθριο ιερό (από το 1600 π.Χ. έως τον 4ο αιώνα μ.Χ.). Διάφοροι ερευνητές θεωρούν ότι ήταν αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Μεταξύ 7ου -14ου αιώνα οι λαξευτοί χώροι χρησιμοποιήθηκαν ως ασκηταριά. Ο μύθος για την Καλικατσού λέει πως μια κοπέλα ήθελε να πάει για μπάνιο και η μάνα της το απαγόρευε, αφού είχε κοινωνήσει. Όταν εκείνη επέμενε της είπε «πήγαινε και πέτρα να γίνεις» -έτσι μόλις μπήκε στη θάλασσα πέτρωσε. Καλικατσού λένε σε πολλά νησιά τον θαλασσοκόρακα, ένα από τα προστατευόμενα θαλασσοπούλια της Ελλάδας.
Τα ιερά «Καθίσματα»

Στην Πάτμο τα ασκητήρια των μοναχών έχουν το ιδιότυπο όνομα «Καθίσματα». Αρχικά, ιδρύονταν σε σπήλαια και απαρτίζονταν από ένα κελί, ή μικρό ναό. Με τα χρόνια αποκτούσαν βοηθητικούς χώρους. Ξεχωρίζουν τα «Καθίσματα» της Παναγίας Κουμάνας, στο λόφο που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του λιμανιού, της Παναγίας του Γαβρά, της Παναγίας του Κύκκου στους Κήπους, της Μεταμόρφωσης Καλαμωτής, της Παναγίας του Μανταλάκη, των Αγίων Αναργύρων κ.ά. Τα περισσότερα από αυτά ήταν σε εξάρτηση από τη Μονή του Θεολόγου.

via







Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

Εξερευνώντας τον Άγιο Αχίλλειο στην Μικρή Πρέσπα – 21 κάτοικοι, κανένα αυτοκίνητο Ο Άγιος Αχίλλειος μαζί με το νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, είναι τα μοναδικά κατοικημένα νησιά λίμνης στην Ελλάδα.


Σφηνωμένος στα αβαθή και βαλτώδη νερά της Μικρής Πρέσπας, ο Άγιος Αχίλλειος βρίσκεται στο ακριτικό άκρο του νομού Φλώρινας απέχοντας περίπου 59 χιλιόμετρα από την πόλη της Φλώρινας. Μαζί με το ακατοίκητο Βιδρονήσι αποτελούν τις δύο νησίδες της Μικρής Πρέσπας συνιστώντας γραφικά αξιοθέατα ενός μοναδικού προορισμού.


Έχοντας ανακηρυχθεί ως αγροτικός ορεινός οικισμός το μακρινό 1944, ο Άγιος Αχίλλειος είναι μία από τις απομονωμένες γωνιές της Ελλάδας γεμάτη ενδιαφέρουσα ιστορία και αστείρευτη φυσική ομορφιά. Το όνομα της νησίδας προέρχεται από τον Επίσκοπο Λαρίσης του 4ου αιώνα μ.Χ., Άγιο Αχίλλειο, και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, το μικρό νησάκι μπορεί να ταυτιστεί με την αρχαία πόλη Λύκη.

Με πληθυσμό που δεν ξεπερνά σήμερα τους 21 κατοίκους, ο Άγιος Αχίλλειος συνδέεται με την κοντινότερη όχθη της λίμνης μέσω μιας πλωτής πεζογέφυρας μήκους 650 μέτρων που στην κυριολεξία «ακουμπάει» την επιφάνεια του νερού. Για πολλά χρόνια πριν την κατασκευή της γέφυρας, οι κάτοικοι του νησιού μετακινούνταν αποκλειστικά με βάρκες, ενώ μέχρι σήμερα οι ντόπιοι εξακολουθούν να δένουν τις γραφικές βάρκες τους στην μικρή προβλήτα του νησιού. Άλλωστε, το οδικό δίκτυο στον Άγιο Αχίλλειο είναι σχεδόν ανύπαρκτο και πάνω στη νησίδα δεν θα συναντήσετε κανένα αυτοκίνητο ή μηχανοκίνητο όχημα.




O Άγιος Αχίλλειος συνδέεται με την κοντινότερη όχθη της λίμνης μέσω μιας πλωτής πεζογέφυρας μήκους 650 μέτρων/Photo: Shutterstock


Η τοποθέτησή της – πρώτης για τα ελληνικά δεδομένα – πεζογέφυρας το 2000 διευκόλυνε τις μετακινήσεις των ντόπιων και αναβάθμισε σημαντικά την τουριστική κίνηση στην περιοχή δίνοντας νέες προοπτικές στους κατοίκους αυτής της εξαιρετικά ακριτικής γωνιάς της Ελλάδας. Παλαιότερα, οι λιγοστοί μαθητές που υπήρχαν τότε στο νησί, αναγκάζονταν κάθε χειμώνα να κάνουν μία πάρα πολύ επικίνδυνη διαδρομή και να διασχίζουν πεζοί την παγωμένη επιφάνεια της λίμνης για να πάνε σχολείο στην απέναντι όχθη. Μία φορά μάλιστα ο πάγος έσπασε και δύο μικρά κορίτσια πνίγηκαν στα παγωμένα νερά.


Photo: Shutterstock


Ιδανική διαδρομή για περπάτημα ή ποδηλασία, η διάβαση της πεζογέφυρας είναι μία μοναδική εμπειρία και, αν έχετε την τύχη με το μέρος σας, θα μπορέσετε να παρατηρήσετε κάποιο σπάνιο είδος της πανίδας της περιοχής να περνάει ξυστά από δίπλα σας. Μην τρομάξετε, εάν η γέφυρα «πάει λίγο πέρα δώθε», γιατί μην ξεχνάτε ότι ως πλωτή γέφυρα είναι σχετικά ασταθής.

Φτάνοντας στον Άγιο Αχίλλειο, διαπιστώνετε εύκολα γιατί το μικρό αυτό νησάκι αποτέλεσε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο από τα βυζαντινά χρόνια. Η γεωγραφική απομόνωση του μικρού νησιού σε συνδυασμό με το επιβλητικό ορεινό τοπίο με τα παρθένα δάση και τα σκοτεινά νερά της λίμνης ήταν ιδανικό καταφύγιο για ερημίτες, μοναχούς και ασκητές. Μέχρι σήμερα, μόνο στον Άγιο Αχίλλειο έχουν βρεθεί 5 εκκλησίες με πιο γνωστή την Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου.


Μέχρι σήμερα, μόνο στον Άγιο Αχίλλειο έχουν βρεθεί 5 εκκλησίες με πιο γνωστή την Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου/Photo: Shutterstock


Σε ερειπιώδη κατάσταση σήμερα, η Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου προοριζόταν για ταφικό παρεκκλήσι και χτίστηκε μόλις σε 3 χρόνια μεταξύ 983 και 986 μ.Χ. από τον Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ. Ο Σαμουήλ είχε κατακτήσει νωρίτερα την Λάρισα κλέβοντας το σκήνωμα του αγίου με σκοπό να το εναποθέσει στον μεγαλειώδη ναό που ετοίμαζε πάνω στο νησάκι της λίμνης. Γρήγορα όμως η περιοχή πέρασε υπό τον έλεγχο των Βυζαντινών αποτελώντας έδρα βυζαντινής επισκοπής μέχρι τον 15ο αιώνα.

Σε ερειπιώδη κατάσταση σήμερα, η Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου προοριζόταν για ταφικό παρεκκλήσι/Photo: Vassiliki Feidopoulou/Wikipedia Creative Commons


Σήμερα, διασώζεται ένα μικρό τμήμα του ναού από την κόγχη του ιερού, ενώ στον χώρο της Βασιλικής διεξάγεται κάθε καλοκαίρι το μουσικό φεστιβάλ Πρέσπεια. Φτάνοντας στον χώρο της Βασιλικής, μην παραλείψετε να φωτογραφίσετε το ινσταγκραμικό τοπίο, ενώ κάθε φθινόπωρο η περιοχή σας αποζημιώνει με μοναδικούς συνδυασμούς χρωμάτων και συννεφιασμένου ουρανού.

Άλλες λιγότερο γνωστές εκκλησίες είναι η Βασιλική των Δώδεκα Αποστόλων, η μονή Παναγίας Πορφύρας που διατηρεί στο καθολικό της τοιχογραφίες, η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.


Πριν φύγετε από τον Άγιο Αχίλλειο, μην παραλείψετε να περπατήσετε στο μονοπάτι που ενώνει το ένα άκρο του νησιού με το άλλο. Η διαδρομή δεν είναι αρκετά μεγάλη και θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε και τις λιγότερο γνωστές εκκλησίες του νησιού. Αν πάλι θέλετε να απολαύσετε στο μέγιστο τις εμπειρίες που σας προσφέρει ο άγνωστος αυτός τόπος, μπορείτε να επισκεφθείτε τον μεγάλο σταυρό που είναι τοποθετημένος στην κορυφή του λόφου του νησιού και να απολαύσετε την μαγευτική θέα της Μικρής Πρέσπας.

via

Παρασκευή 21 Απριλίου 2023

3 προορισμοί για το τριήμερο της Πρωτομαγιάς -Μία πόλη, ένα νησί, ένα χωριό

Η έξοδος των εκδρομέων του εφετινού Πάσχα ήταν από τις μαζικότερες των τελευταίων ετών. Η επόμενη αργία δεν αργεί, έτσι όσοι δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν σύντομα. Εφέτος, η ημερομηνία της Πρωτομαγιάς δίνει τη δυνατότητα για ένα long weekend στην καρδιά της άνοιξης.

Παρακάτω παρουσιάζονται τρεις προορισμοί που αξίζει να επισκεφτείτε τις μέρες που η Ανοιξη θα βρίσκεται στα καλύτερά της. Μία πόλη που συνδυάζει την γαστρονομία με την κοντινή απόσταση σε υπέροχες παραλίες και δασωμένα βουνά. Ένα νησί με κυκλαδίτικη γοητεία και μια από τις ωραιότερες Χώρες του Αιγαίου. Ένα παραθαλάσσιο χωριό όπου τα νερά έχουν αδιανόητα καταγάλανο χρώμα σε μια από τις πιο ιδιαίτερες περιοχές της χώρας. Αν και ήδη οι προορισμοί έχουν σημαντικές πληρότητες, αυτό δεν σημαίνει ότι αν κινηθείτε εγκαίρως δεν θα βρείτε κατάλυμα.

Βόλος

Η πρωτεύουσα της Μαγνησίας έχει το πλεονέκτημα της γεωγραφικής τοποθεσίας. Στο κέντρο της χώρας, στις ακτές του Παγασητικού, σε σχεδόν ίση απόσταση και από την Αθήνα και από τη Θεσσαλονίκη. Είναι ένας τόπος που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα μιας μεγάλης πόλης, όπως γαστρονομία, πολιτισμό και επιλογές διασκέδασης, ενώ την ίδια στιγμή περιβάλλεται από τη μαγευτική φύση του βουνού των Κενταύρων, του Πηλίου. Εμείς κάθε φορά που επιστρέφουμε στην πόλη της Θεσσαλίας ξεκινάμε την εκδρομή μας με μία βόλτα στην παραλία.

Μία φαρδιά εσπλανάδα ανάλογη με αυτή που υπάρχει σε άλλες ευρωπαϊκές παραθαλάσσιες πόλεις,η οποία έχει καταφέρει να προσαρμόζεται στις επιταγές των καιρών με τα πραγματικά πολλά τσιπουράδικα, καφέ και εστιατόρια και τα εντυπωσιακά κτίρια μπροστά της.

Όποιος επισκέπτεται τον Βόλο πρώτη φορά, εντυπωσιάζεται και από την Αργώ, το αντίγραφο του πλοίου, το οποίο μετέφερε τον Ιάσωνα και τους αργοναύτες στην Κολχίδα στην αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος. Το πλοίο είναι έργο του γλύπτη Νικόλα και κατασκευάστηκε από ξύλο πεύκου από το Πήλιο, όπως άλλωστε αναφέρεται στη μυθολογία και για το πρωτότυπο.

Αξίζει να περπατήσετε την πόλη του Βόλου καθώς όλη είναι σπαρμένη με αρχιτεκτονικές ομορφιές. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τον σιδηροδρομικό σταθμό έργο του Ιταλού μηχανικού Εβαρίστο ντε Κίρικο (πατέρα του διάσημου ζωγράφου) και το κτίριο Παπαστράτου. Το βιομηχανικό μνημείο με τους χαρακτηριστικούς τρούλους έχει γίνει το έμβλημα του Βόλου, μαζί με την Αργώ. Στέγαζε την καπναποθήκη Παπαστράτου από το 1935, αγοράστηκε και ανακαινίστηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και σήμερα φιλοξενεί την Πρυτανεία και διοικητικές υπηρεσίες.

Αξίζει μια επίσκεψη στο εκπληκτικό μουσείο της πόλης που βρίσκεται στην οδό Φερών, πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Στον πανέμορφο αυτό δρόμο υπάρχουν ωραία μαγαζιά και ένας τοίχος με εντυπωσιακά graffiti. Υποθέτουμε ότι αν έρχεστε από την Αθήνα για λίγες μέρες, θα προτιμήσετε να έχετε την πόλη σαν βάση εστίασης και διασκέδασης για να κάνετε γρήγορες εξορμήσεις στις παραλίες του Πηλίου ή στα φημισμένα πηλιορείτικα χωριά, όπως η Πορταριά και η Μακρινίτσα. Οσον αφορά τα διάσημα τσιπουράδικα της πόλης, υπάρχουν πραγματικά πολλές επιλογές. Μερικές σίγουρες προτάσεις είναι ο Κάβουρας, ο Δεμίρης και το new age τσιπουράδικο Μεζέν.

Σέριφος

«Μπροστά στη ράχη της Σέριφος όταν ανεβαίνει ο ήλιος τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία», έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης και κάθε φορά που το πλοίο φτάνει στο λιμάνι του νησιού και το αντικρίζουμε θυμόμαστε αυτή τη φράση και του δίνουμε δίκιο,

Η Σέριφος δεν έχει την πολυκοσμία άλλων κυκλαδίτικων νησιών, όπως η Πάρος και η Μύκονος ή ακόμα και το πρόσφατο hip της γειτονικής της Κύθνου. Ο μικρός αυτός και κατά βάση άγονος τόπος έχει το πλεονέκτημα ενός εκπληκτικού ανάγλυφου αλλά και μίας πανέμορφης Χώρας, από τις ωραιότερες των ελληνικών νησιών. Διαθέτει δεκάδες παραλίες, βέβαια, οι περισσότερες από αυτές είναι προσβάσιμες μόνο με σκάφος, ενώ σε άλλες θα χρειαστεί να περπατήσετε αρκετά αφού παρκάρετε το αυτοκίνητο. Ξεχωρίζουμε το Γάνεμα με την μποέμ σοφιστικέ ατμόσφαιρα και την Ψιλή Άμμο ενώ πιο οργανωμένη είναι η κατάσταση στη Βάγια και το Μεγάλο Λιβάδι.

Όπως προαναφέρθηκε, το νησί ήταν άγονο για καλλιέργειες αλλά πλούσιο σε μεταλλεύματα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και για περίπου 100 χρόνια, τα μεγάλα κοιτάσματα σιδήρου ανάμεσα στον Κουταλά και το Μεγάλο Λιβάδι θα προσελκύσουν επενδυτές και εκατοντάδες εργάτες. Οδηγώντας προς το Μεγάλο Λιβάδι, θα δείτε σκόρπια απομεινάρια αυτής της εποχής, κομμάτια σιδηροδρόμου, βαγονέτα και σκάλες φόρτωσης. Στο Μεγάλο Λιβάδι θα δείτε και μνημείο αφιερωμένο στους νεκρούς εργάτες της απεργίας του 1916.


Δεν γίνεται να έρθετε στη Σέριφο και να μην κάνετε τουλάχιστον μία γαστρονομική στάση στην ταβέρνα «Της Καλής» και μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την φοβερή πορτοκαλόπιτα που σερβίρεται με σπιτικό παγωτό κανέλας. Ο Υδρόλιθος είναι μια ακόμα εξαιρετική επιλογή για φαγητό. Και ένα τελευταίο tip. Η Χώρα της Σερίφου είναι πανέμορφη αλλά πραγματικά υποφέρει από τους ανέμους σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Οπότε να το λάβετε αυτό υπόψη σας όταν ετοιμάζετε τη βαλίτσα σας.

Λιμένι

Η Μάνη είναι από τους προορισμούς που η ακατέργαστη ομορφιά του φυσικού τοπίου έχει παντρευτεί με την τοπική αρχιτεκτονική που αξιοποιεί την πέτρα της περιοχής και το ξύλο. Το ίδιο μπορεί να πει κάνεις για τη γαστρονομία της. Λιτή αλλά πεντανόστιμη, εκμεταλλεύεται τα (λίγα) που προσφέρει η άγονη γη. Το Λιμένι, το επίνειο της Αρεόπολης, θα σας εντυπωσιάσει όσο πλησιάζετε σε αυτό. Ο ίδιος ο οικισμός δεν έχει παραλία αλλά το βέβαιο είναι ότι αν ο καιρός είναι ζεστός, θα θελήσετε να βουτήξετε στη θάλασσα από κάποιο βράχο ή κάποια προβλήτα.


Η Μάνη και ειδικά το Λιμένι, είναι συνδεδεμένη απόλυτα με το όνομα της οικογένειας Μαυρομιχάλη, με την γνωστή συμβολή της στην Επανάσταση και τον σημαντικό ρόλο στην πολιτική ιστορία των πρώτων χρόνων ζωής του ελληνικού κράτους. Όλα αυτά τα γράφουμε γιατί στον κεντρικό δρόμο του οικισμού δεσπόζει ο Πύργος του Μαυρομιχάλη, ένα εντυπωσιακό κτίσμα, το πρώτο κομμάτι του οποίο, χτίστηκε τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα, σταδιακά επεκτάθηκε και από το 2011 λειτουργεί ως boutique ξενοδοχείο. Επομένως αν το επιλέξετε, θα μείνετε σε ένα κατάλυμα που φιλοξενείται σε ένα σπίτι ζυμωμένο με την ελληνική ιστορία.

Με αφετηρία το Λιμένι, μπορείτε να γνωρίσετε όλη την περιοχή. Από εκπληκτικές παραλίες όπως η Αλύπα, έως την πανέμορφη Αρεόπολη, το Οίτυλο ή το Καραβοστάσι. Σε κάθε περίπτωση, σας προτείνουμε να βρίσκεστε στο Λιμένι λίγο πριν την δύση του ήλιου για να απολαύσετε ένα από τα ωραιότερα ελληνικά ηλιοβασιλέματα.

Διαβάστε ακόμα:

Σαββατοκύριακο στο Γύθειο της Ιστορίας και του Πολιτισμού

Tα διαφορετικά πρόσωπα της Χαλκιδικής -Ένα για κάθε εποχή

Οι καλύτερες επιλογές διαμονής στην Τήνο


via












Τετάρτη 19 Απριλίου 2023

Τα αξιοθέατα της Ύδρας -Εδώ κρύβεται όλη η γοητεία της Εμπειρίες που αξίζει να ζήσετε στο κοσμοπολίτικο νησί του Αργοσαρωνικού.


H πλούσια ιστορία και παράδοση, η αρχοντιά, η γοητεία και η κοσμοπολιτική ατμόσφαιρα της Ύδρας αποτυπώνονται και στα αξιοθέατά της. Παρακάτω ακολουθούν εμβληματικά σημεία του νησιού που πρέπει οπωσδήποτε να μπουν στο ταξιδιωτικό σας πρόγραμμα, όταν το επισκεφθείτε.

Περιήγηση στον οικισμό


Ιστορικά κτίρια, αρχοντικά και καπετανόσπιτα σε υπέροχα οικιστικά σύνολα, λιθόστρωτα, καταστήματα, εστιατόρια και καφέ, βάρκες, θαλάσσια ταξί, δεμένα γιοτ και ιστιοπλοϊκά: Αυτή είναι η πρώτη εικόνα του λιμανιού της Ύδρας. Ο παραλιακός δρόμος, η Παύλου Κουντουριώτη, εκτείνεται από την περιοχή Πέταλο μέχρι το άγαλμα του ναυάρχου Μιαούλη. Σε αυτόν καταλήγουν τα κάθετα πλακόστρωτα σοκάκια και το δίκτυο που σχηματίζουν φτάνει μέχρι τις επάνω γειτονιές, τις κρυμμένες από τη θάλασσα.

Επίκεντρο του λιμανιού ήταν και παραμένει το Μοναστήρι, με τον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, τη μητρόπολη της Ύδρας. Είναι τρίκλιτη βασιλική με τρούλο κτισμένη τον 17ο αι. και ανακατασκευασμένη στα τέλη του 18ου. Πολλοί είναι αυτοί που έρχονται να προσκυνήσουν τις εικόνες της Παναγίας και του Χριστού που θεωρούνται θαυματουργές. Ο ναός φωτίζεται από πολυελαίους -δύο ασημένιους και έναν χρυσό εξάφωτο που έχει επάνω του τις κεφαλές των Λουδοβίκων της Γαλλίας. Στο συγκρότημα βρίσκεται το καστροδημαρχείο και στον χώρο των πρώην κελιών λειτουργεί το Εκκλησιαστικό-Βυζαντινό μουσείο. Μπροστά από το δημαρχείο, η πλατεία Παύλου Κουντουριώτη με το άγαλμά του σφύζει από ζωή. Ένα ανηφορικό δρομάκι οδηγεί στο αρχοντικό Τομπάζη, όπου στεγάζεται η Σχολή Καλών Τεχνών από το 1936. Περπατώντας παραλιακά προς το Πέταλο και το Κανόνι περνάτε κάτω από το αρχοντικό του Παύλου Κουντουριώτη, που λειτουργεί ως μουσείο. Ωραίο σημείο για να αγναντέψετε είναι το Περίπτερο με τα τεράστια κανόνια που σημαδεύουν το πέλαγος. Ήταν το δυτικό κανονιοστάσιο του λιμανιού και εδώ λειτουργεί εστιατόριο. Από κάτω βρίσκεται η Σπηλιά, με το καφέ-μπαρ της, ιδανικό σημείο για βουτιές το καλοκαίρι.

Στην αντίθετη (ανατολική) πλευρά του λιμανιού θα κάνετε βόλτα προς το άγαλμα του Μιαούλη περνώντας το σπίτι της οικογένειας Τσαμαδού-Σαχίνη που στεγάζει τη σχολή Εμποροπλοιάρχων (την παλαιότερη στην Ελλάδα), και τα δίδυμα ενετικά κτίρια που ήταν νοσοκομείο και μπαρουταποθήκη. Το ένα στεγάζει το ΚΕΠ και το Λιμεναρχείο και το άλλο την αίθουσα τέχνης και συναυλιών Μελίνα Μερκούρη. Μια επίσκεψη αξίζει και το εντυπωσιακό κτίριο του Ιστορικού Αρχείου-Μουσείου.

Στο άγαλμα του Μιαούλη, υπάρχει ο ένας από τους δυο προμαχώνες του λιμανιού, με τα κανόνια. Στην προκυμαία από κάτω βρίσκονται οι σκουριασμένες αλυσίδες που έκλειναν παλιά την είσοδο του λιμανιού.

Info

Για να μεταφερθούν υλικά και προμήθειες στο νησί, όπως και οι βαλίτσες των επισκεπτών, χρησιμοποιούνται γαϊδουράκια, μουλάρια και ξύλινα καρότσια -μάλιστα ο ήχος από τις ρόδες τους στα πλακόστρωτα θα συνοδεύει τις βόλτες σας. Για τις θαλάσσιες μετακινήσεις υπάρχουν τα καραβάκια και τα πλωτά ταξί. Το ακριβό κόστος των μεταφορικών είναι ένα από τα μόνιμα παράπονα των ντόπιων.

Τα περίφημα υδραίικα αρχοντικά



Την περίοδο της μεγάλης ακμής και του πλούτου της Ύδρα χάρη στην ναυτιλία και το εμπόριο αποτυπώνουν τα εντυπωσιακά αρχοντικά και τα καπετανόσπιτα που κτίστηκαν στο τέλος του 18ου και στις αρχές του 19ου αι. Είναι ενδεικτικά της τάσης των πολυταξιδεμένων Υδραίων της εποχής να δώσουν στις κατοικίες τους στοιχεία της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και να μιμηθούν τον τρόπο ζωής των μεγαλοαστών της Δύσης. Τα πιο απλά σπίτια, ή αυτά που κτίστηκαν πρόσφατα (συνήθως σε θεμέλια παλιότερων) είναι και αυτά εναρμονισμένα με τα γύρω τους. Τα σπίτια είναι καλοδιατηρημένα και ο οικισμός πολύ καθαρός. Λόγω της κλίσης του εδάφους τα οικήματα έχουν τρεις ή τέσσερις ορόφους. Είναι φτιαγμένα από πέτρα (τοπική και από τον γειτονικό Δοκό), ξύλο και κεραμίδι.

Χαρακτηριστικές είναι οι χρωματιστές πόρτες και παράθυρα, με τα λευκά περιγράμματα. Αν έχετε την τύχη να μπείτε στο εσωτερικό τους θα θαυμάσετε τα μεγάλα ψηλοτάβανα δωμάτια και τις επίσημες σάλες με τα ξύλινα ζωγραφιστά ταβάνια και τις τοιχογραφίες. Στα μουσεία των Λάζαρου και Παύλου Κουντουριώτη θα πάρετε μια ιδέα για την ακριβή επίπλωση και τα διακοσμητικά αντικείμενα που είχαν τα σπίτια των πλούσιων Υδραίων, και τα οποία έφερναν από το εξωτερικό.

Ανάμεσα στα σπουδαία Υδραίικα αρχοντικά ξεχωρίζουν των Γεωργίου και Λάζαρου Κουντουριώτη, Τσαμαδού, Κριεζή, Σαχίνη, Μπουντούρη κ.α. Κάποια αγοράστηκαν από ιδιώτες και συντηρήθηκαν ή ανακατασκευάστηκαν, άλλα στεγάζουν χώρους φιλοξενίας -όπως το εμβληματικό Villa Hydrea στο αρχοντικό Φραγκίσκου Βούλγαρη του 1803.

Μια σπουδαία ιστορία


Η Ύδρα άκμασε και πλούτισε χάρη στο στόλο της το 18ο αι. Σύμφωνα με τις πηγές, για τον Αγώνα του 1821 πρόσφερε 120 πλοία συνολικής χωρητικότητας 45.000 τόνων με 5.400 άνδρες και 2.400 κανόνια, καθώς και χρήματα. Μαζί με τις Σπέτσες και τα Ψαρά, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στον Αγώνα. Υδραίοι όπως ο ναύαρχος Μιαούλης, ο Αντώνιος Οικονόμου, ο Πιπίνος, ο Τομπάζης, ο Σαχτούρης, ο Βούλγαρης, ο Κριεζής, ο Τσαμαδός, αναδείχτηκαν σε κορυφαίες φυσιογνωμίες. Λόγω των θυσιών της η Ύδρα υπέφερε οικονομικά τα επόμενα χρόνια και έφτασε στα πρόθυρα οικονομικού μαρασμού –ειδικά όταν πλέον η ατμοκίνητη ναυτιλία εκτόπισε τα ιστιοφόρα. Πολλοί άνθρωποι μετανάστευσαν τότε και σπίτια εγκαταλείφθηκαν. Η σπογγαλιεία έδωσε προσωρινή ανάσα στο νησί, αλλά λόγω του πολέμου του 1940 οι κάτοικοι μετανάστευσαν.


Μετά το 1950 η Ύδρα πήρε το φιλί της ζωής χάρη και στον τουρισμό και από το 1960 έγινε διάσημη διεθνώς ως κοσμοπολίτικος προορισμός. Από το ’75 και μετά άλλοι προορισμοί της πήραν τα πρωτεία. Ωστόσο έχει πλέον επανακάμψει δυναμικά στον τομέα του τουρισμού. Έχει ένα πεντάστερο resort στο Μανδράκι, boutique ξενοδοχεία στεγασμένα σε παλιά αρχοντικά, γκουρμέ εστιατόρια, παραδοσιακές ταβέρνες, χώρους τέχνης, καφέ, μπαρ και κομψά καταστήματα. Την αρχή στον τομέα της φιλοξενίας υψηλού επιπέδου έκανε το βραβευμένο Bratsera, που στεγάζεται σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σπόγγων του 19ου αι. (η μπρατσέρα ήταν το μικρό πλοίο όπου ξεκουράζονταν και έτρωγαν οι σφουγγαράδες όταν έκαναν μακρινά ταξίδια).

Η Ύδρα των VIPs

Στη δεκαετία του ΄50 πραγματοποιήθηκαν στην Ύδρα τα γυρίσματα της ταινίας «το Παιδί και το δελφίνι» με τη Σοφία Λώρεν, και το νησί άρχισε να γίνεται γνωστό. Προορισμός για τους VIPs έγινε κυρίως μεταξύ 1960-70 όταν επώνυμοι από όλο τον κόσμο περνούσαν από εδώ -το πιο φημισμένο κοσμικό στέκι μάλιστα ήταν το μπαρ «Λαγουδέρα», που είχε ανοίξει ο Μπάμπης Μωρές το 1958.
Η Ύδρα έγινε πόλος έλξης επώνυμων όπως οι Λένον, Κλάπτον, Rolling Stones, Ωνάσης και Κάλλας, Τζάκι Ο, Ρεξ Χάρισον, Πήτερ Ουστίνωφ, Σοράγια, Χένρι Μίλερ, και ο Λέοναρντ Κοέν -ο οποίος είχε σπίτι στο νησί-, η Μελίνα με τον Ντασέν και πολλοί άλλοι. Το νησάκι υπήρξε επίσης τόπος έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών όπως ο Χατζηκυριάκος Γκίκας, ο Σεφέρης, ο Εγγονόπουλος, ο Χένρι Μίλερ, ο Τέτσης, ο Βυζάντιος. Διάφοροι αλλοδαποί ήρθαν εδώ για μόνιμη εγκατάσταση. Τα τελευταία χρόνια Έλληνες και ξένοι επιχειρηματίες, καθώς και εικαστικοί με διεθνή φήμη, αγόρασαν σπίτια και τα ανακατασκεύασαν.

Το φαρμακείο Ραφαλιά



Κάνοντας βόλτες στην πόλη θα βρείτε σε πολύ κεντρικό σημείο το παλιό φαρμακείο Ραφαλιά. Ιδρύθηκε το 1890 και διατηρεί την αρχική μορφή του. Στα ψηλά ράφια υπάρχουν ακόμα τα χρωματιστά γυάλινα μπουκάλια για τα χειροποίητα φάρμακα, οι ασπιρίνες, τα κινίνα. Αριστερά από την είσοδο υπάρχει το περίφημο «δωμάτιο ιατρών» όπου γίνονταν οι εξετάσεις και δεξιά το παλιό ξύλινο γραφείο με τα πορτρέτα των προγόνων του κ. Ραφαλιά και τη ζυγαριά ακριβείας. Μεταξύ άλλων το φαρμακείο πουλάει καλλυντικά βασισμένα σε παλιές οικογενειακές συνταγές. 

Στα Καλά Πηγάδια

Κοντά στο καστροδημαρχείο ξεκινάει η οδός Ανδρέα Μιαούλη, με τις ταβέρνες και τα πολύχρωμα μανάβικά της. Από εκεί μπορείτε να ανηφορίσετε προς τα Καλά Πηγάδια βλέποντας στη διαδρομή σας την πλατεία Ναυάρχου Ν. Βότση και τη μικρότερη πλατεία των Πέντε Πρωθυπουργών, με το μνημείο τους. Συνεχίζοντας, θα περάσετε από το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και 10 λεπτά από το ξεκίνημά σας θα βρείτε το ποτάμι και θα στρίψετε δεξιά (στην Κυριάκου Γκορογιάννη) για να καταλήξετε στην μικρή πλατεία που τη σκιάζουν δυο τεράστιες μουριές: εκεί βρίσκονται τα πηγάδια από τα οποία υδρευόταν η πόλη παλιότερα και χρονολογούνται στο 1803.Από τα σκαλιά στην άκρη της πλατειούλας μπορείτε να ανέβετε στην Κιάφα.

Η Κιάφα

Η πιο παλιά συνοικία της Ύδρας διατηρεί τη γοητεία της και προσφέρει απίστευτη θέα. Θεωρείται πως άρχισε να δημιουργείται τον 15ο αι. Λόγω των πειρατικών επιδρομών κτίστηκε ψηλά στον βράχο με αμυντικό χαρακτήρα, ψηλούς μαντρότοιχους και στενά σοκάκια. Τα θολοσκέπαστα «διαβατικά» συνέδεαν μεταξύ τους τα σπίτια. Η Κιάφα κατοικείται σχεδόν αδιάλειπτα -με εξαίρεση την περίοδο του πολέμου του 1940 όταν πολλοί κάτοικοι έφυγαν από το νησί, τα σπίτια εγκαταλείφθηκαν και ερειπώθηκαν.

Ανηφορίζοντας και περιηγούμενοι στη συνοικία, τα έντονα χρώματα των σπιτιών και των εκκλησιών θα σας φτιάξουν τη διάθεση. Ξεχωρίζει ο ναός της Γέννησης του που θεωρείται του 1640. Άλλοι ναοί που θα δείτε είναι της Αγίας Παρασκευής -κοντά στην οποία υπάρχει ένα εξαιρετικό σημείο θέας του λιμανιού-, των Ταξιαρχών, του Αγίου Ανδρέα, του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου κ.α. Ψηλότερα υψώνεται ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος προς τιμή του νεομάρτυρα που γεννήθηκε στην Κιάφα.

Περίπατος ως τα Καμίνια



Τα Καμίνια της Ύδρας θεωρείται πως πήραν το όνομά τους όταν εγκαταστάθηκαν εδώ Σιφναίοι αγγειοπλάστες με τα καμίνια τους. Τα συμπλέγματα που σχηματίζουν τα σπίτια του οικισμού όταν τον κοιτάζεις από το θαλάσσιο ταξί είναι πανέμορφα. Ντόπιοι και επισκέπτες κάνουν συχνά τον περίπατο προς τα εκεί -ειδικά την ώρα του δειλινού.

Περπατώντας στο λιθόστρωτο μετά το Περίπτερο και τη Σπηλιά, περνάτε από την πευκόφυτη συνοικία Αυλάκι και μπαίνετε στα Καμίνια.Εκεί, ή θα συνεχίσετε ευθεία για να βγείτε παραλιακά στο λιμανάκι, ή θα πάτε αριστερά στο καλντερίμι (Μητροπολίτου Καλαφάτη) για μια πληρέστερη βόλτα στον οικισμό. Το έμβλημα των Καμινιών είναι το παλιό σπίτι του Μιαούλη, το «Κόκκινο Σπίτι» όπως το αποκαλούν ακόμη, το οποίο κτίστηκε το 1786.

Το Ζάστανο και ο θρύλος του

Πλέοντας από τον Παλαμιδά με κατεύθυνση τον Μόλο θα δείτε έναν απόκρημνο βράχο με λιγοστά πεύκα στην κορυφή του. Ο οδηγός του θαλάσσιου ταξί, απασχολημένος καθώς θα είναι με το να σας δείχνει βίλες επώνυμων, ίσως παραλείψει να σας τον δείξει. Ο θρύλος που αφορά το Ζάστανο ξεκινάει από την προϊστορία και διατηρείται αιώνες τώρα. Λέει πως εδώ μετέφεραν σε καλάθια και στη συνέχεια πετούσαν στη θάλασσα τους γέρους που δεν ήταν πια παραγωγικοί, για να καταφέρει να επιβιώσει ο οικισμός. Η συνήθεια σταμάτησε την ημέρα που ένας πατέρας είπε στο γιο του: «αυτό το καλάθι κράτησέ το, για τότε που θα το χρειαστεί ο δικός σου γιος»!

Η μονή του Προφήτη Ηλία

Ένα ανηφορικό μονοπάτι θα σας φέρει σε περίπου 1 ώρα στη φημισμένη μονή της Ύδρας, που γιορτάζει στις 20 Ιουλίου. Το ανέβασμα, αν και κουραστικό, αποζημιώνει καθώς θα χαρείτε εξαιρετική θέα. Το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία χρονολογείται στο 1813 και ήταν μετόχι της Μονής Φανερωμένης. Το καθολικό του είναι βασιλική με τρούλο και θυμίζει αγιορείτικο κτίσμα. Στο εσωτερικό του φυλάσσονται ενδιαφέρουσες εικόνες, υπάρχει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο, και ο Παντοκράτορας που σας αντικρίζει από τον τρούλο. Η μονή στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 ήταν φυλακή -λέγεται μάλιστα ότι σε αυτήν κλείστηκαν ο Κολοκοτρώνης μαζί με άλλους οπλαρχηγούς.

Διαβάστε ακόμα:

Οι τοπ δραστηριότητες στην Ύδρα

Πολιτιστική περιήγηση στην Ύδρα

Tα πιο ωραία δωμάτια για διαμονή στην Ύδρα

via

Κυριακή 26 Μαρτίου 2023

Μυστράς ταξίδι στον χρόνο!

 

Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία «της νεκρής πολιτείας» σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του ή εκ του ονόματος του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς.

«Βουνίν εύρε παράξενο, απόκομμα εις όρος.
κάστρον εποίκεν αφηρόν, Μυ(ζη)θράν ονομασέν το

μυστρας

Μετά την ήττα των Φράγκων στη μάχη της Πελαγονίας το 1259, το κάστρο του Μυστρά παραχωρήθηκε στο Βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Από το 1262 έγινε έδρα βυζαντινού στρατηγού του «σεβαστοκράτορος» και από τότε άρχισε η κυρίως ιστορική περίοδός του, που διήρκεσε δύο αιώνες. Οι κάτοικοι της γειτονικής Λακεδαίμονος έρχονται και εγκαθίστανται γύρω από το κάστρο, γι’ αυτό και η κατοικημένη περιοχή, που ονομάζεται χώρα οχυρώθηκε με τείχος. Συν τω χρόνω δημιουργήθηκε και νέα συνοικία, έξω από το τείχος, που ονομάσθηκε κάτω χώρα και προστατεύθηκε επίσης με τείχος. Από το 1308 το σύστημα της διοικήσεως μεταβάλλεται και οι στρατηγοί γίνονται μόνιμοι διοικητές και κατά τα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς καθίσταται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου. Έτσι δημιουργήθηκε το Δεσποτατο του Μωρεως. Συνετοί Δεσπότες, όπως ο Μανουήλ Καντακουζηνός, ο Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος, ο Κωνσταντινος ο Β΄ Παλαιολογος, ο μετέπειτα τελευταίος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, συνετέλεσαν ώστε ο Μυστράς να επεκτείνει την εξουσία του σε όλη την Πελοπόννησο και να γίνει εστία της πολιτικής και πνευματικής ζωής της αυτοκρατορίας, καθώς και το κέντρο της αναγεννήσεως των γραμμάτων και των τεχνών. Σοφοί, καλλιτέχνες και λόγιοι συγκεντρώνονταν στην αυλή του Δεσπότου, σπουδαιότερος και σημαντικότερος απ’ όλους, ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων.

μυστρας

Το 1460 ο Μυστράς παραδίνεται στους Τούρκους και από τότε αρχίζει η παρακμή του. Την περίοδο 1687 έως 1715 τον Μυστρά, όπως και όλη την Πελοπόννησο, τον κατείχαν οι Βενετοί. Και το 1770, κατά την επανάσταση του Ορλώφ, ένα μικρό στράτευμα Ελλήνων και Ρώσων έκλεισε την τούρκικη φρουρά μέσα στο κάστρο. Τότε οι Τούρκοι κάτοικοι της πόλεως, αν και παραδόθηκαν με τον όρο να εξέλθουν με τις οικογένειές τους, κατά την έξοδό τους εξολοθρεύτηκαν από απειθάρχητους Μανιάτες, που μόνο χάρη στον τότε Μητροπολίτη που μπήκε μεσ’ τη μάχη με το σταυρό κατόρθωσε να συγκρατήσει τους Μανιάτες. Στην επανάσταση του 1821 η συμμετοχή του Μυστρά είναι σημαντική. Το 1825 λεηλατήθηκε από τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ και από τότε σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε και ιδρύθηκε ο νέος Μυστράς, το σημερινό ομώνυμο χωριό στους πρόποδες του λόφου. Με την ίδρυση του ελεύθερου κράτους οι Αρχές της επαρχίας Λακωνίας εγκαταστάθηκαν στον ερειπωμένο Μυστρά, λίγο όμως αργότερα, το 1834 ο Βασιλιάς Όθων θεμελιώνει τη νέα πόλη, τη Σπάρτη, επί του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου που εκπονήθηκε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει στη συνέχεια το Γύθειο, μετά από αίτηση των κατοίκων του Μυστρά να επανασχεδιαστεί η πόλη της Σπάρτης από αρχιτέκτονες που ο Ιωάννης Καποδίστριας θα έστελνε, πριν τη δολοφονία του. Από τότε άρχισαν να εγκαταλείπουν το Μυστρά και οι τελευταίοι κάτοικοί του. Ένα δίστιχο που λεγόταν γύρω στα 1840 εγκωμίαζε τα διπλανά χωριά, ενώ υπενθύμιζε την εγκατάλειψη του Μυστρά.
«Παρόρι με τα κρύα νερά κι’ Άι Γιάννη με τ’ άνθη.
κι’ εσύ, καημένε μου Μυστρά, που σ’ έφαγεν η Σπάρτη».

μυστρας

Οι εκκλησίες του Μυστρά

  • Άγιος Δημήτριος (Μητρόπολη) κτίσθηκε το 1310. Βασιλική ξυλόστεγη, με ωραία γλυπτά στο τέμπλο και τοιχογραφίες. Στο προαύλιό της βρίσκεται το Μητροπολιτικό μέγαρο, σήμερα το Μουσείο του Μυστρά.
  • Ευαγγελίστρια, μονώροφη με χαρακτηριστικό πλατύ νάρθηκα.
  • Άγιοι Θεόδωροι, με το χαρακτηριστικό πασίγνωστο οκτάγωνο τρούλο, η μεγαλύτερη και αρχαιότερη εκκλησία του Μυστρά. Διατηρεί εντυπωσιακές τοιχογραφίες, μεταξύ των οποίων και προσωπογραφία του Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου με χρονολογία 1423. Εδώ και ο τάφος του Δεσπότη του Μορέως Θεοδώρου Α΄.
  • Αφεντικό, έτσι ονομάζεται τρίκλινος διώροφος τρουλωτός ναός με δύο εκατέρωθεν παρεκκλήσια εκείνο των «χρυσοβούλλων» επειδή εσωτερικά καλύπτεται με αγιογραφική σύνθεση αγγέλων να κρατούν χρυσόβουλλα των ετών 1314, 1319, 1320 και 1322, και το άλλο του Ανδρόνικου που εικονίζονται ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος και ο Δεσπότης του Μυστρά Θεόδωρος Α’ Παλαιολόγος. Όλες οι παραπάνω εκκλησίες βρίσκονται στο ένα τμήμα της πόλης του Μυστρά του Βροχοτονίου. Στο άλλο τμήμα δίπλα στον εντυπωσιακό πύργο  εκκλησία χτισμένη μέσα σε σπηλιά, πρόκειται για το καθολικό της μονής της Παναγίας της Περιβλέπτου του 1350.
  • Πάνω από την Περίβλεπτο ορθώνεται η μονή της Παντάνασσας (γυναικείο μοναστήρι), η εκκλησία της οποίας είναι το καλλίτερο διατηρούμενο μνημείο. Εκεί βρίσκονται και οι τάφοι της δέσποινας Κλεόπα Μαλατέστα και της Θεοδώρας, της συζύγου του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
  • Η Αγία Σοφία, πάνω από τα παλάτια, του 1350, ήταν το καθολικό της μονής του Ζωοδότη Χριστού και πιθανότατα αποτελούσε την εκκλησία των Παλατιών. Σε αυτή έχουν ταφεί πολλά μέλη της άρχουσας τάξης του Μυστρά και σε τάφο της βόρειας στοάς βρέθηκε το μεταξωτό γυναικείο φόρεμα αρχόντισσας των αρχών του 15 αιώνα, που είναι στο μουσείο του Μυστρά.

ΠΗΓΗ: http://www.culture.gr/culture/mystras-edu/history/10.html

  • Άγιος Νικόλαος, σταυροειδής τρουλωτός κτισμένος επί τουρκοκρατίας. Γενικά οι εκκλησίες του Μυστρά αποτελούν χώρο μάθησης της βυζαντινής αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, αγιογραφίας και χωροταξικής μελέτης της εποχής λίγο πριν την αναγέννηση.

μυστρας

Δεν είναι πολλοί οι αρχαιολογικοί χώροι στην Ελλάδα που αποτελούν προορισμό αφ’ εαυτοίς. Όχι γιατί δεν είναι «αξιο-θέατοι», αλλά γιατί συνήθως υπάρχει δίπλα τους ένα trendy χωριό/ resort/ must see που δεν κλέβει απλά λίγη από τη δόξα τους, αλλά τείνει να τους βάζει –τουλάχιστον για την πλειοψηφία των επισκεπτών τους– σε δεύτερη μοίρα. Τους Δελφούς τους επισκέπτεσαι ανάμεσα σε δύο ξενύχτια στην Αράχωβα, την επίσκεψη στην Ολυμπία την προγραμματίζεις για το διάλειμμα από τις βουτιές στον Καϊάφα. Στο Μυστρά, όμως, ξεκινάς για να πας.

Λίγο το μέγεθος της Καστροπολιτείας, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα μεγάλο χωριό με τα σημερινά δεδομένα, και λίγο η έλλειψη πολυδιαφημισμένων τουριστικών προορισμών γύρω της, την καθιστούν ένα γεμάτο, όσο και εξαιρετικά ενδιαφέρον προορισμό μόνη της.

Το αντιλαμβάνεσαι ήδη από την πρώτη στροφή του δρόμου από την οποία την αντικρίζεις για πρώτη φορά. Ένας ψηλός, απόκρημνος λόφος, που θα τον έλεγες βράχο αν δεν ήταν τόσο πράσινος, και που μοιάζει φτιαγμένος για να στεφανώνεται από κάστρο, είναι η πρώτη εικόνα της, κι αυτή που χαράσσεται πιο βαθιά στη μνήμη. Όσο και αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να τον φανταστείς χωρίς τα πέτρινα κτίσματα που στολίζουν αμέτρητα σημεία του.

μυστρας

Τα κτίσματα αυτά, εντυπωσιακά καλοδιατηρημένες βυζαντινές εκκλησίες στην πλειοψηφία τους, αλλά και παλάτια, σπίτια, γεφυράκια και κάστρο, αφηγούνται την ιστορία μιας πολιτείας που γνώρισε σπουδαία ακμή ως πρωτεύουσα του βυζαντινού δεσποτάτου του Μορέως, πλούτισε από το εμπόριο με Ανατολή και Δύση και έστεψε βασιλιά τον τελευταίο αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Τρεις φορές κατακτήθηκε, από Τούρκους, Ενετούς και ξανά Τούρκους, από το 1460 μέχρι να αποτελέσει ένα από τα πρώτα μέρη της Ελλάδας που απελευθερώθηκαν το 1821.

Η Καστροπολιτεία έχει δύο εισόδους. Η πρώτη που συναντάμε είναι η κύρια είσοδος, αυτή που οδηγεί στο νότιο τμήμα της. Εδώ θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε την Μητρόπολη, όπου στέφθηκε αυτοκράτορας στις 12 Μαρτίου 1449 ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τον ναό της Οδηγήτριας, οι τοιχογραφίες του οποίου χρονολογούνται από το 1312, το μοναστήρι της Παντάνασσας που φιλοξενεί σήμερα έξι καλόγριες, και η διακόσμηση του οποίου εμπνέεται από την γοτθική τέχνη, και την Περίβλεπτο, με τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες.

Ακριβώς δίπλα στη Μητρόπολη, ειδική μνεία αξίζει το μικρούλι Μουσείο του Μυστρά, το οποίο θα σας εντυπωσιάσει αν έχετε συνηθίσει τα μάλλον παραμελημένα μουσεία της επαρχίας. Εντυπωσιακά σχεδιασμένο, με τεράστια, φλούο πλεξιγκλάς να συνοδεύουν τα εκθέματα και να περιγράφουν την καθημερινότητα, το εμπόριο και τις τέχνες στον Μυστρά της βυζαντινής περιόδου. Ανάμεσα στα εκθέματα, ξεχωρίζουν τα κοσμήματα, οι επίσημες ενδυμασίες και η κόμη μιας ευγενούς που σώζεται ατόφια, τα χειροποίητα Ευαγγέλια με τους καλλιγραφικούς στίχους και η αναπαραγωγή ενός φορέματος της εποχής και των υποδημάτων που το συνόδευαν.

Εντυπωσιακά σηματοδοτημένος είναι και ο υπόλοιπος αρχαιολογικός χώρος, με πινακίδες που αναλύουν τη διάταξη της Καστροπολιτείας, την καθημερινότητα, τις θρησκευτικές λειτουργίες, τις μάχες, το εμπόριο και τους στενούς δεσμούς με την Κωνσταντινούπολη.

μυστρας

Δεν είναι, όμως, μόνο τα αξιοθέατα που θα επισκεφθείτε και οι ιστορικές γνώσεις που θα αποκομίσετε από την περιήγησή σας στο νότιο τμήμα της Καστροπολιτείας: είναι, πολύ περισσότερο, η αίσθηση ότι περπατάτε σε ένα ολοζώντανο μνημείο, το οποίο αυτήν την εποχή ευωδιάζει από λουλούδια και πρασινίζει από πυκνή βλάστηση, που θα σας αφήσει τις εντονότερες αναμνήσεις από την επίσκεψή σας στον Μυστρά.

Όταν χορτάσετε περπάτημα στα λιθόκτιστα δρομάκια του κάτω τμήματος, θα επιστρέψετε από την κεντρική είσοδο στο πάρκινγκ, και θα οδηγήσετε τα πέντε λεπτά μέχρι την επάνω είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, γνωστή ως Πύλη του Κάστρου. Οι πιο τολμηροί μπορούν να συνεχίσουν την ανάβαση του λόφου με τα πόδια από το κάτω τμήμα. Αν επιλέξετε την «τεμπέλικη» λύση, θα αφήσετε το αυτοκίνητο στο επάνω πάρκινγκ, θα δείξετε το εισιτήριό σας στην Πύλη –ισχύει το ίδιο εισιτήριο για πολλαπλές εισόδους και από τις δύο πύλες, όλη την ημέρα– και θα ξεκινήσετε την ανάβαση προς την κτισμένη το 1249 φράγκικη Ακρόπολη του Κάστρου.

Το εγχείρημα ακούγεται πολύ ευκολότερο απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, καθότι ακόμη κι αυτή η «εύκολη» λύση προϋποθέτει τουλάχιστον δέκα λεπτά ανάβασης μέχρι τα τείχη του κάστρου που στεφανώνει το λόφο του Μυστρά. Η διαδρομή, όμως, στο λιθόκτιστο μονοπάτι που ελίσσεται ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση και η μαγευτική θέα από την κορυφή του λόφου στον κάμπο της Σπάρτης θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω.

μυστρας

Στο επάνω τμήμα του λόφου βρίσκονται, εκτός από το κάστρο, ο εντυπωσιακός ναός της Αγίας Σοφίας, που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, αλλά και τα παλάτια των δεσποτών –τα οποία δυστυχώς αυτήν την εποχή είναι κλειστά λόγω εργασιών συντήρησης. Αξίζει να μείνετε μέχρι την ώρα του ηλιοβασιλέματος, για να έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε από ψηλά τον λόφο και τη γύρω περιοχή λουσμένα στο πορτοκαλί φως του ήλιου που δύει.

Αφήνοντας την Καστροπολιτεία του Μυστρά –που πολύ θα θέλαμε να μπορούσε, όπως η Μονεμβασιά, να μας φιλοξενήσει– θα πιάσετε τραπεζάκι για ντόπιο κρασί και σπιτικά εδέσματα στην πλατεία του ομώνυμου χωριού, θα βολτάρετε στα γύρω χωριουδάκια, Πικουλιάνικα, Παρόρι, Ταϋγέτη και Άγιος Ιωάννης, και θα εξερευνήσετε τα εξαιρετικά σηματοδοτημένα μονοπάτια του Ταΰγετου.

Θα επιχειρήσετε την δίωρη ανάβαση μέχρι το καταφύγιο. Θα ανακαλύψετε σε κάθε σημείο της διαδρομής και μία έκπληξη: ένα ποτάμι την πορεία του οποίου θα ακολουθήσετε, νιώθοντας ότι μεταφερθήκατε στο παραμυθένιο σκηνικό ενός μαγεμένου δάσους, ένα ξέφωτο με πανοραμική θέα στη γύρω περιοχή, μια πηγή που αναβλύζει κρυστάλλινο νερό. Και θα αφεθείτε να σας μαγέψει αυτό που είναι ίσως το ομορφότερο ελατοδάσος της Πελοποννήσου.

μυστρας

Info 
* Ο Μυστράς απέχει 5 χιλιόμετρα από την Σπάρτη, και περί τα 230 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
* Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός καθημερινά, από τις 8.00 το πρωί έως τις 20.00 το βράδυ.
* Το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ, και ισχύει για πολλαπλές εισόδους και από τις δύο πύλες, όλη την ημέρα.

via

20+1 σπουδαίες γυναίκες μίλησαν για τη γυναίκα

8 Μαρτίου σήμερα κι η μέρα έχει κλίμα εορταστικό και άρωμα γυναίκας. Κάθε γυναίκα γιορτάζει για τα δικαιώματά της, από το δικαίωμα ψήφου μ...